Tag: Weerstand

Aangenomen wordt dat een positieve, oplossingsgerichte mindset van leidinggevenden medewerkers aansteekt. Alsof positiviteit en enthousiasme iedereen die ermee in aanraking komt, besmet. Ook wordt klakkeloos aangenomen dat mensen graag met een zelfverzekerde leider werken. Dit valt in de praktijk nog weleens tegen. Zelf ben ik ook van het soort dat met een opgeruimd gemoed de mouwen opstroopt en er voor 100% in gelooft dat problemen er vooral zijn om opgelost te worden! Niet zeuren, aanpakken en gewoon slim en hard werken, dan komt het wel voor elkaar of het nu linksom of rechtsom moet. ‘Hoe moeilijk kan het zijn …….?’

Bij ons bedrijf lukt het niet echt om verbetertrajecten te laten landen op de werkvloer. Wat is er nodig om een verandering op een effectieve manier in de organisatie ingebed te krijgen? Hoe creëer je draagvlak? Hoe borg je dat mensen niet snel weer terugvallen in hun oude gedrag?

Een mooie vraag voor een adviseur, tegelijkertijd ook een ingewikkelde, waar de nodige congressen aan worden gewijd. Bij dit type verzoeken denk ik altijd meteen aan de vraag:

“Weet je, ik draai binnenkort een pilot. Mijn nieuwe team gaat bestaan uit de beste mensen uit diverse teams. Dat wordt tenminste altijd gezegd. Als puntje bij paaltje komt blijkt altijd weer dat je de mensen hebt gekregen waar ze bij de andere teams graag vanaf wilden, omdat er een spreekwoordelijk ‘vlekje’ op zit. Ik ga me er wel mee redden, maar kloppen doet het niet.”
Ik ben in gesprek met een teamleider die inmiddels gepokt en gemazeld is door jarenlange werkervaring. We gaan met z’n tweeën nog even dieper in op het fenomeen dat mensen die niet naar behoren functioneren toch vaak jarenlang een voldoende tot goede beoordeling hebben gekregen. Waar ligt dat toch aan?

Als je met enige afstand naar dichtbij kijkt, springt er elke werkperiode als vanzelf één thema uit. Dan gaat het nu even niet over ervaren gevoelstemperatuur of – omdat we geen Rijksmuseum meer hebben, maar een Rijks Museum – de neiging om in let-ter-gre-pen te gaan schrijven. Zal ook vanzelf weer overgaan. Een tijdje terug drong steeds het thema vertrouwen zich op. Weerstand is mijn huidige onderwerp, met als centrale vraag van leidinggevenden op mijn weg: ‘Hoe krijg ik ze mee?’ Met ze wordt dan gedoeld op medewerkers die nogal wat weerstandsvermogen in de strijd gooien.

Heb je een energieverslindende collega waar je moeilijk mee door één deur kan gaan, maar moeten jullie veel samenwerken? Zitten jullie ook nog eens in dezelfde kantoorruimte? Dan kan ik me heel goed voorstellen dat dit je enorm veel energie kost. Of beter gezegd, dat het heel gemakkelijk en ook begrijpelijk is om hier heel veel negatieve aandacht aan te schenken.
Negatieve aandacht en ergernis slurpen snel veel energie uit je. Het maakt dat jij je vermoeid voelt. Als de situatie op je werk niet verbetert, dan ga je na verloop van tijd zelfs met tegenzin naar je werk. Dan is het heel gemakkelijk om in de valkuil van ‘klagen’ te stappen. Maar … wat schiet je daar mee op? Van klagen word je alleen nog maar moeier en kribbiger. Dat is doodzonde! Voor jou, maar ook voor je omgeving.
Dat dit zonde is, weet je zelf ook wel, maar jij zit nog steeds in de situatie dat je elke dag naar kantoor gaat en moet samenwerken met iemand waaraan jij je suf irriteert. Maar wat is de oplossing? Dat is de vraag…

Moderne organisaties die duurzaamheid een warm hart toedragen, kiezen ervoor om het onderwerp duurzaamheid onder te brengen in de Persoonlijke Ontwikkelplannen. Tegenstanders van duurzaamheid zullen dit absoluut als een vorm van duurzaamheidsterreur ervaren, omdat ze dit als een privékeuze ervaren. Je mag immers ook zelf weten of je al dan niet gezond eet! De dagelijkse kantinekroket is heilig.

Dus kun  je eigenlijk wel maken om aan je medewerkers te vragen om doelen rond duurzaamheid in hun POP op te nemen? Ja, wanneer een organisatie een visie, missie en doelstellingen op het gebied van duurzaamheid heeft en deze actief uitdraagt, dan wordt het een