Tag: Verantwoordelijkheid

Ben jij de baas over je eigen werk ?
De eerste stap om leiding te geven aan je eigen werk, is jezelf verantwoordelijk te maken voor wat je doet. Dat kan als je hiervoor de vrijheid krijgt. Als je er zelf niet meer uitkomt, of het nu gebrek aan tijd, prioriteit of know-how betreft : geef je grens aan. Je grens stellen maakt jou sterk in je kwetsbaarheid : je wordt er betrouwbaarder door want mensen weten dat je eerlijk bent, ook over jezelf. Dit heet ‘Freedom with Responsability’.

Voor het nemen van verantwoordelijkheid, krijg jij ook weer vrijheid terug. Dus : Verantwoordelijkheid = Vrijheid

Eén van de belangrijkste pijlers om in te spelen op het gedrag, de motivatie en het geluk van medewerkers zijn de arbeidsvoorwaarden: salaris, auto van de zaak, bonussen en dergelijk. Niets mis mee zou je zeggen. Het leidt immers tot het gewenste gedrag van medewerkers en het bereiken van de organisatiedoelen. En laten we wel wezen een goede arbeidsvoorwaarden zijn prettig. Feit is echter dat het kortstondig werkt – na twee maanden is de prik van de cola – en we moeten er steeds meer van toedienen om het gewenste effect te bereiken.

Luisteren, zwijgen….spreken

De aardbevingen in Groningen zorgen voor schokkende verhalen en taferelen. Het ene woord is nog niet gesproken of de ander springt op, springt in de verdediging, of wast zijn handen in onschuld. Sterker nog hoe verder er vandaan, hoe beter men weet, wat het beste is, en dat de veiligheid nog steeds gewaarborgd lijkt.

“Ik krijg de rillingen van het grote effect, die deze trillingen op onze samenleving hebben. ” Ik woonde ruim vier jaar in het bevingsgebied. Een maand geleden, tweede kerstdag, begon mijn tour de nostalgie in Zeerijp, een dorp vlakbij Loppersum, in de middeleeuwse kerk.

‘Ik heb het een beetje gehad met al dat positieve gedoe’, verzucht een collega.
‘Wat bedoel je precies?’ vraag ik nieuwsgierig.
‘Dat we allemaal zo positief, proactief, veranderingsgezind in het leven moeten staan. Vol geloof in wat er allemaal mogelijk is en op je pad zal komen als je er vooral maar in gelooft. Die fantastische baan, dat geweldige huis, die waanzinnige vakantie. Dat is echt niet voor iedereen weggelegd. Mag je ook gewoon blij zijn dat je werk hebt?’

Payrolling is eigenlijk een aparte tussenvorm als je het afzet tegen in vaste dienst zijn en detacheringsconstructies. Een organisatie zet een werving en selectieprocedure op touw, neemt één of meer mensen aan en vertelt ze daarna doodleuk dat ze niet in dienst komen bij het bedrijf, maar bij een payrollorganisatie. In de praktijk betekent dit dat, wanneer het economisch tegenzit, je zonder procedure om economische redenen op straat kunt staan.

Via andere constructies zijn werkgevers verplicht om je na een derde verlenging een vast contract aan te bieden. Na drie jaar goed gefunctioneerd te hebben, lijkt dit redelijk – toch? Of is dit ouderwets gedacht van mij daar flexibilisering van de arbeidsmarkt zo noodzakelijk is. Daarbij denkend aan de voorgenomen wijziging in het ontslagrecht dat minister Kamps medio 2014 in wil laten gaan.

Vroeger ging je als kenniswerker naar kantoor, tegenwoordig is dat niet meer noodzakelijk om je geld te verdienen. Door internettoepassingen is het mogelijk om op ieder moment en op elke plaats je werk te verrichten. Dat wat tegenwoordig ‘het nieuwe werken’ wordt genoemd, kent verschillende voordelen. Denk aan het gemakkelijker kunnen combineren van zakelijk en privé; werken wanneer het je het beste past. Zo kunnen we de schaarse arbeid beter en langduriger inzetten.

Nog geen jaar geleden was slechts 15 procent van de chocoladeletters van niet-dubieus gehalte. Je zou het ook kunnen omdraaien; 85 procent van de tot alfabetdelen omgesmolten cacao was van niet-duurzame kwaliteit. En door hier massaal deze letters in de schoenen te steken van onze juvenielen, sneed het mes aan twee kanten mis. Enerzijds de schandalige uitbuiting van cacaoboeren in streken waar men sowieso al geen weet heeft van het elkaar geven van deze lekkernij en aan de andere kant het niet geven van een voorbeeld aan de jeugd. Conditionering op jonge leeftijd namelijk, zet echt zoden aan de dijk.

Afgelopen maandag was ik bij de opening van het academisch jaar in Maastricht. Het thema was ‘University for the Future’ en als gastspreker was de Britse historica (en schrijver en tv-presentator voor de BBC) Bettany Hughes uitgenodigd. Het lijkt tegenstrijdig om een historica uit te nodigen voor een blik naar de toekomst, maar niets bleek minder waar. Zij gaf een geweldige presentatie vanuit de stelling ‘we don’t live in the past, but have to live with it’. En dat bleek een prachtig aanknopingspunt om de huidige stigmatisering van alles wat maar naar islam ruikt en de daarop gebaseerde polarisering in de maatschappij te nuanceren.

Er was eens in een land dat Nederland heet een werkend mens – we noemen haar Ans – , die druk bezig was in haar functie als interimmanager. Ans wil ook weleens een lange pauze en bezoekt daarin op een dag een grootgrutter, zodat zij ’s avonds haar uitgebalanceerde portie vitamines binnen krijgt. Met de gewenste boodschappen verlaat ze de grutter. Ans kan die dag eens rustig aan doen en wellicht is dat de reden dat haar oog valt op een wonderlijk spoor witte papiertjes op de weg. Nadere observatie leert dat het papier

Voordat u nu begint over het recht op een goed leven, het recht op welvaart, recht op luxe, enzovoort, realiseert u zich wel dat wij het beter hebben dan 70-80% van de wereldbevolking. In elk opzicht behalve in geestelijk opzicht. We zijn gehaast, we hebben het altijd maar druk, we voelen ons opgejaagd en in die dynamische turbulentie proberen we voor onszelf een illusie van rust te creëren. Door middel van een groot huis, door middel van onnodig shoppen, door middel van die stoere auto. Maar