Tag: Vakmanschap

Blijf je als werkgever mentale uitdagingen geven aan je medewerkers of zet je (onbewust) in op ‘mentale slijtage’? Ik zal de term ‘mentale slijtage’ verduidelijken: door dag in dag uit hetzelfde werk te doen of hetzelfde kunstje routinematig toe te passen, roest het radarwerk in de hersenpan vast en zijn medewerkers na verloop van tijd nauwelijks in staat om taken op een andere wijze aan te pakken. Managers zijn zich er helaas nauwelijks van bewust dat ze dit zelf in de hand werken. Onlangs was ik er getuige van hoe medewerkers een standaardformulier met daarop vragen en te bespreken onderwerpen uitgereikt krijgen. Op basis van dit formulier moeten ze met de klant in gesprek gaan. De man vertelde vol trots dat

Eén van de belangrijkste pijlers om in te spelen op het gedrag, de motivatie en het geluk van medewerkers zijn de arbeidsvoorwaarden: salaris, auto van de zaak, bonussen en dergelijk. Niets mis mee zou je zeggen. Het leidt immers tot het gewenste gedrag van medewerkers en het bereiken van de organisatiedoelen. En laten we wel wezen een goede arbeidsvoorwaarden zijn prettig. Feit is echter dat het kortstondig werkt – na twee maanden is de prik van de cola – en we moeten er steeds meer van toedienen om het gewenste effect te bereiken.

Bij veel organisaties zie ik vaak aandeelhouders hun blik richten op de korte termijn. Shit, crisis! Wat nu? Winst moet gemaakt blijven worden over elk boekjaar en het rendement moet natuurlijk wel interessant blijven. Helaas denken en handelen ze vaak niet over de crisis heen, maar grijpen ze in op basis van gebeurtenissen die hoogstens