Tag: UWV

Wat mij raakte tijdens het NVP-symposium Strategie en praktijk rond duurzame inzetbaarheid: groei en ontwikkeling, waren de woorden van Rob Slagmolen (werkzaam bij en VNO NCW en MKB Nederland). Hij vertelde het publiek dat de arbeidsmobiliteit van oudere werknemers, 55+, in Nederland vele malen lager ligt dan in de ons omringende landen. Boven een bepaalde leeftijd veranderen wij dus nauwelijks meer van baan. Nu hebben belanghebbende partijen in ons polderland afgesproken dat gemiddeld net zoveel werknemers van 55 jaar en ouder, over tien jaar – in 2020 dus –, aan het werk zijn als 55-minners (= gelijke arbeidsparticipatie).

Vreemd toch dat bij selectieprocedures hier zo op gelet wordt. In deze tijd van laagconjunctuur zijn zowel de ouderen als je jonge werknemer, die aan zijn eerste of tweede baan wil beginnen, de klos. Organisaties spelen op safe bij het aannemen van mensen. Kennelijk heb je de meeste kans op een baan als je ergens tussen de pak ‘m beet 30 en 45 jaar oud bent en exact aan het gewenste ervaringsplaatje voldoet. Dat is op safe spelen en ik vraag me af hoeveel innovatiekracht organisaties hiermee in huis halen.

“De kennis over MVO is overigens wel aanwezig” vertelt hij er nog bij. Marc heeft een tijd geleden een LinkedIn-groep ‘duurzame overheid’ opgericht om kennis en business cases te verspreiden. “Het is jammer dat er nog wel drempelvrees bestaat bij de collega’s om goed gebruik te maken van sociale netwerken en daarop te publiceren om van elkaar te leren. Je moet er flink aan werken om bijdragen te ontvangen.”
Zelf is hij werkzaam bij het UWV als projectmanager MVO bij Facilitair & Inkoop. Deze functie oefent hij nu twee jaar uit en sinds die tijd is hij druk doende met introduceren en implementeren van MVO & duurzaamheid binnen de afdeling.

Bij aanbestedingen van opdrachten boven de € 250.000 gaat het Rijk ‘social return’ opnemen. Deze maatregel gaat vanaf 1 juli dit jaar in. Dat betekent concreet dat aanbieders moeten aantonen dat 5% van hun werknemers bestaat uit mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Op deze wijze stimuleert het Rijk bedrijven tot een vorm van MVO door het aannemen van mensen die graag willen werken, maar constant buiten de boot vallen wanneer ze solliciteren. Een flink aantal van deze mensen heeft extra begeleiding nodig willen ze in het reguliere bedrijfsleven functioneren. Het bedrijfsleven wordt zo medeverantwoordelijk om deze mensen aan werk of werkervaring te helpen.