Dienstverlening, service. In de huidige tijd maakt dat nou net het verschil. Zo werd ik onlangs gebeld over een 3-in-1 aanbod. De ongeïnteresseerde wijze waarop het voorgeschreven script werd uitgesproken, maakte dat ik meteen afhaakte. ‘U heeft geen interesse?’ En meteen dacht ik er achter aan: sukkel.
Waarschijnlijk ben je wel op de hoogte met de statistieken die melden dat er tot en met 2025 zo’n 975.000 mensen de arbeidsmarkt verlaten, omdat ze met pensioen gaan. Het zijn er in Nederland een slordige 75.000 per jaar.
De vergrijzing van de babyboomgeneratie heeft zo z’n implicaties voor de gezondheidszorg, sociale verhoudingen en de politiek. Dat is de laatste jaren dagelijks in het nieuws. Crisis en toenemende werkloosheid of niet; vanaf 2017 wordt het vraagstuk van de vergrijzing van significant belang voor het in stand houden van de personele bezetting en de wijze van managen door leidinggevenden.
Langzaam maar zeker ontstaat een tekort aan arbeidskrachten voor specifieke functies. Dat is nu al deels het geval, maar dat het moeilijk is om te geloven met een werkloosheidspercentage dat in Nederland de 6% gaat overtreffen in 2013, is logisch. Wanneer grote aantallen mensen de arbeidsmarkt verlaten en er veel minder jonge mensen zijn om hen te vervangen, blijkt het een eenvoudige rekensom te zijn. Bovendien hebben de nieuwkomers beduidend minder werkervaring en kennis en zullen ze in een rap tempo opgeleid en getraind moeten worden om tot de gewenste output te komen. De gap tussen vraag en aanbod is heel voorspelbaar. Denk vooral aan de technische en chemische industrie, onderwijs, gezondheidszorg en specialistische functies.
De manager van vandaag en morgen krijgt daarnaast te dealen met nieuwe medewerkers
De biologisch-dynamische boerderij waar wij hier thuis al jarenlang een groenteabonnement afnemen, bevindt zich in een jubileumjaar. 25 Jaar geleden schakelden ze van een zo hoog mogelijke productie tegen een zo laag mogelijke kostprijs – waarbij groei en vitaliteit van planten niet voorop stond – naar biologisch. Hun afzet is de laatste jaren alleen maar gestegen en met de invoering van groenteabonnementen, al 18 jaar geleden, hebben ze een stevig financieel fundament onder hun bedrijfsvoering.
Tijdens de herfstmarkt is er ook een stand van de boerderij waar ik mijn groenteabonnement heb. Alleen, die winterkolen komen mijn neus uit, ik snap dat ze seizoensgroenten aanbieden, maar toch. Als ik aarzelend ter sprake wil brengen dat ik overweeg om er een punt achter te zetten, want die kolen… word ik door de boer enthousiast begroet en in een adem door vertelt hij een potentiële abonnee dat ik een tot een van de eerste trouwe klanten behoor. Aarzelend bespreek ik mijn koolallergie en natuurlijk hou ik mijn abonnement.
Zouden er ook KPI’s kunnen gelden voor een duurzaam huishouden? Als hoofdredacteur van Expeditie Duurzaam, waaraan gevraagd is een Code of Conduct te tekenen door een klant die de 4e sport van de MVO Prestatieladder heeft bereikt, is het interessant om na te gaan hoe mijn eigen duurzame gedrag zich ontwikkelt. De Code vraagt mij om aan de slag te gaan met certificering. Dat is aan de dure kant voor een ZZP-er; en je kunt je afvragen wat de relevantie ervan is. Ik werk, vol overtuiging, vanuit huis.
Wat koop je daar als gewone burger voor, wat hebben ‘jij en ik’ daaraan? Dat was mijn secundaire reactie op het bericht. De primaire reactie was snel op de link drukken en lezen. Ik las dat de olieproducent niet lager bij de 10% meest duurzame bedrijven binnen zijn categorie behoort en waar dat precies aan ligt, vertelt de uitvoerder van het onderzoek niet. De argumentatie achter de beslissing is exclusief voorbehouden
