Tag: The Wave Workshops

In mijn vorige blog beschreef ik hoe één mier, die afwijkt van alle afspraken, gewoontes en regels de weg naar de suikerpot kan hervinden. En zo zijn hele volk weer van voedsel kan voorzien. Vandaag het verhaal over hoe één mier in zijn eentje het gehele mierennest kan laten verhuizen. Ook een verhaal van Arjan Postma, auteur van het heerlijke boek ‘Buiten’, in het Radioprogramma Kunststof.

Een mierennest begint altijd op een gunstige plek. Onder een niet al te groot boompje, met voldoende zonlicht om het nest te verwarmen. Zo groeit het nest uit tot de enorme hopen die we vaak in het bos zien liggen. Maar met het groeien van het nest, groeit ook het boompje. En daarmee krijgt het mierennest steeds minder zonlicht, totdat het vrijwel de gehele dag in de schaduw staat. En dat vinden mieren niet prettig. Dus, zo zou je verwachten, ze komen massaal in actie

Een tijd geleden luisterde ik geboeid naar het onvolprezen radio programma Kunststof. Te gast was de ZZP-Boswachter Arjan Postma, (ja, ook daar is het ZZP-schap doorgedrongen) naar aanleiding van het verschijnen van zijn boek ‘Buiten!’. Arjan vertelde enthousiast het ene na het andere prachtige verhaal over dieren. Mij trof in het bijzonder het verhaal van….die ene mier.

‘Wie meet die weet’, zo luidt een gezegde. Echter, weten we wel wat we meten?

Ik zie en hoor hoe langer hoe meer om me heen dat we met z’n allen aan het doorslaan zijn in meetgedrag. En dan in het bijzonder in het meten van onzin. Die ‘onzin’ schijnt te moeten leiden tot resultaatverbetering: door meer controle – voor meer efficiency. Helaas heeft dit vaak tot gevolg dat er eindeloos veel energie aan nog een nieuwe procedure verloren gaat en tegelijkertijd ook aan flexibiliteit, creatie- en innovatiekracht wordt ingeboet. O ja, ook de klantgerichtheid kan een flinke knauw oplopen.

Ik roep jullie op om eigen voorbeelden in te sturen en doe hierbij een voorzet.