Levendig herinner ik me een workshop die ik gaf aan een marketingafdeling van een grote landelijke organisatie. Ze waren verantwoordelijk voor de retail en wilden nieuwe invalshoeken voor campagnes. Om inspiratie op te doen, wilden ze kennis maken met lateraal denken en dit integreren in hun werkwijze. Alle collega’s van de afdeling waren aanwezig om gedurende drie uur input te krijgen.
Tijdens een bedrijfsbijeenkomst deze week wordt personeelsleden gevraagd op een etiket in één zin op te schrijven waar hun bedrijf voor staat. Aan het eind van de dag krijgt ieder een fles wijn mee met een van een collega afkomstig etiket. Het levert plezier en mooie uitspraken op. Op menig kantoor hangt ook een scheurkalender. Vaak met mooie oneliners. Hoe harder je rijdt, hoe eerder je in de file staat. Je haalt alleen de trein, als je er daarvoor een mist. Soms tref je de verbeelding van het relationele menselijke gestuntel van tekenaar Peter van Straaten aan. Volgens mij hebben Kees van Kooten en Wim de Bie deze scheurkalendertrend gezet?
Wat een gebeurtenis, wat een beleving, wat een drama, wat een vreugde, wat een afgang, wat een spektakel. Vreugde en verdriet gaan hand in hand in Zuid Afrika. Het waren tijden zoals we die lang hebben moeten missen in Nederland. Eindelijk geen schreeuwende politici, geen eeuwig geleuter over integratie en AOW, geen verhalen over weet ik het wat allemaal. Nee, in plaats van naar binnen gekeerd te zijn en elkaar staan aan te staren
