Tag: Rijnlands model

Einde van de week. In de auto op weg naar huis met “vrijdagmiddag live” (radio 1) op de achtergrond en met mijn gedachten al in het weekend. Op een gegeven moment werd mijn aandacht toch getrokken door het gesprek op de radio. “Talent op de werkvloer wordt door veel organisaties niet ontdekt en dat is zonde”. Eric Matsers was te gast en trok de vergelijking met talentontwikkeling in de topsport en het bedrijfsleven. Hij stelde dat medewerkers in de weg worden gelopen door het middelmanagement dat vooral elkaar lijkt bezig te houden en verantwoordelijkheid bij mensen wegneemt zonder mensen uit te dagen en het initiatief te nemen.

Zoenen kon ik haar, de managementassistente die me vertelde dat als het haar allemaal even teveel wordt zich terugtrekt in een kamer, haar iPod opzet en een aantal minuten luistert naar DJ Tiësto. Een dame, keurig in haar kleurige kledij, die zo’n verassende, onverwachte mededeling doet. Ze vertelde er nog bij dat ze zich in die paar minuten weer helemaal oplaadt. Waren haar leidinggevenden maar zo wijs. Eén van hen presteerde het om tijdens een supervisie de vraag op tafel te leggen hoe hij zijn mensen 150% van het werk in 100% van de tijd

In het werken met leiders en managers valt me steeds weer op dat ze te ‘extern gericht’ zijn. Ze staan nauwelijks stil bij interventies die ze plegen en de effecten die ze daarmee genereren. Wanneer ze tijdens een coachsessie of een training de vraag voorgelegd krijgen wie een voorbeeld voor ze is geweest of waar hun eigen leider aan moet voldoen, dan ontstaat er een k(l)eurige meetlat. Als ik vervolgens vraag hoe vaak zij zichzelf langs die meetlat leggen, valt er een pijnlijke stilte. Eerder zette ik al een aantal adviezen op een rij voor zelfreflectie (http://www.expeditieduurzaam.nl/duurzaam-hr/leiderschap-ik-zeg-doen) en het belang van het dagelijks nemen van ‘sabbatical minutes’ (http://www.expeditieduurzaam.nl/duurzaam-individu/leiderschap-en-de-dagelijkse-sabbatical-minutes). Tijdens deze reflectiemomenten kunnen leidinggevenden het volgende voor zichzelf nagaan:

Als je met enige afstand naar dichtbij kijkt, springt er elke werkperiode als vanzelf één thema uit. Dan gaat het nu even niet over ervaren gevoelstemperatuur of – omdat we geen Rijksmuseum meer hebben, maar een Rijks Museum – de neiging om in let-ter-gre-pen te gaan schrijven. Zal ook vanzelf weer overgaan. Een tijdje terug drong steeds het thema vertrouwen zich op. Weerstand is mijn huidige onderwerp, met als centrale vraag van leidinggevenden op mijn weg: ‘Hoe krijg ik ze mee?’ Met ze wordt dan gedoeld op medewerkers die nogal wat weerstandsvermogen in de strijd gooien.

Een haiku is een uit Japan afkomstige vorm van dichtkunst geschreven in drie regels, waarvan de eerste regel 5, de tweede regel 7 en de derde regel weer 5 lettergrepen telt. De klassieke haiku gaat over de jaargetijden en drukt een opgedane ervaring uit. De moderne haiku is qua onderwerpkeuze vrij, het kan over van alles gaan. Dus ook over de essenties van deze website:

op expeditie
duurzaam omgaan met mensen
sfeer als resultaat

O ja, ik heb me ook wel bezondigd aan het schrijven van een competentiegroeimodel waarin per competentie een aantal gedragsspiegels te onderscheiden waren van reactief, actief, interactief naar proactief. Op zich maakt zo’n profiel zaken wel inzichtelijk, maar of het hanteren daarvan in de hr-cyclus nou bijdraagt aan mensontwikkeling en in het verlengde daarvan organisatieontwikkeling; dat waag ik te betwijfelen. Wat mij opviel was in de eerste plaats dat medewerkers zichzelf stelselmatig hoger inschatten dan hun leidinggevende.

Maak kennis met een organisatie die op een natuurlijke manier winst genereert, geen lastige medewerkers heeft, die strak plant en meebeweegt met de realiteit. Meld u aan voor de workshop “De manager als tuinman” en Lezing Jaap Peters op 12 april en ontdek de potentie van Natuurlijk Leiderschap.
Dit is een echte workshop, een werkbijeenkomst. Deelnemers