Tag: P&O

Met de ‘war for talent’ in het vooruitzicht zijn veel organisaties (en HR-professionals) bezig met thema’s als talentmanagement, duurzame inzetbaarheid, het nieuwe werken, employability, empowerment etc.. Deze interventies/thema’s zijn veelal gericht op het gedrag, de competenties van (individuele) medewerkers, de cultuur en de veranderende rol van het management. Uiteraard zeer belangrijk! Ik ben er echter van overtuigd dat deze inventies vrijwel niets opleveren als je niet tegelijkertijd ook iets aan de organisatiestructuur verandert. Het gedrag van mensen, de mate waarin zij hun competenties kunnen ontwikkelen en de betrokkenheid bij hun werk worden namelijk ook bepaald door de structuur van de organisatie.

In mijn ontdekkingsreis naar hoe we duurzaamheid met HR kunnen verbinden, kan ik niet om de jaarlijkse rituele dans, de beoordelingscyclus, heen. Ik denk niet dat veel managers en medewerkers hier naar uitkijken. Een artikel uit HRpraktijk verwijst naar een studie waaruit blijkt dat circa 30% van de medewerkers ontevreden is over het beoordelingsgesprek en dat nog eens 25% zegt dat er geen concrete afspraken worden gemaakt. Met andere woorden, meer dan de helft van deze gesprekken levert niet die positieve energie op die we er met zijn allen van verwachten.

Mark van Tooren is al jaren werkzaam EHRM-gebied. Hij heeft zowel een technische als HR-achtergrond. Wat is EHRM, wat is de stand van zaken en waar gaan we naartoe? In dit interview lees je de antwoorden.

Mark, kun je in het kort uitleggen wat EHRM inhoudt?

EHRM is simpelweg het inzetten van web- en internettechnologieën binnen HR. Wat het ‘E’-tje doet is het beschikbaar maken van functionaliteiten in de systemen van HR voor een veel grotere groep dan alleen de experts binnen HR. Die grotere groep bestaat voornamelijk uit medewerkers en managers. Daar zit overigens wel een crux.

Oooh, wat doet die zes op je rapport; waarom is dat ook geen zeven of acht? De puber in kwestie heeft zich het afgelopen jaar rotgewerkt om dit resultaat te behalen en voelt zich diep gekwest. De kans is groot dat de ouder daar niets van merkt of het gedrag van zoon- of dochterlief afdoet als horend bij de leeftijd. Dat alibi kun je als leider bij medewerkers lastig gebruiken. Gelukkig zijn er duizendeneen alibi’s te bedenken. Een interessantere kwestie is: hoe stopt een leidinggevende met het uitzenden van signalen die ongewenste effecten veroorzaken. In het geval van negatieve boodschappen leidt dit immers vaak tot terugtrekgedrag of (felle) ontkenning van een verbeterpunt. De reden om zich te verbeteren wordt terzijde geschoven en niet (h)erkend, omdat de medewerkers zich niet (h)erkend voelt in zijn talent.

Op veel P&O-agenda’s staan thema’s die te maken hebben met duurzame inzetbaarheid en vitaliteit. Ik erger me aan de term duurzame inzetbaarheid en spreek liever over duurzaam presteren. Ook vind ik de toon erg paternalistisch; we moeten medewerkers duurzaam inzetbaar maken, alsof medewerkers niet duurzaam inzetbaar zijn. Duurzaam presteren is echter wel de uitdaging voor iedere organisatie waarin P&O een sleutelrol kan vervullen. We zullen werk van betekenis moeten creëren zodat medewerkers langer en gemotiveerd aan het werk kunnen blijven en medewerkers hun eigen idealen, motieven en dergelijke, kunnen verbinden aan hun eigen professionaliteit, professionele

Zelfsturing en zelforganisatie zijn ‘hot’. Organisaties die medewerkers de ruimte geven en werken vanuit vertrouwen presteren beter. Denk aan: efficiënter, productiever en klantgerichter. De betrokkenheid van medewerkers bij zowel het werk, de organisatie als de klanten is groter. De blik is naar buiten gericht en gaat vandaar uit naar binnen. Deze organisaties hebben ‘waarde toevoegen centraal gesteld bij het vormgeven van de organisatie. Men denkt vanuit behoeftes van de klant en van daaruit worden de processen gestroomlijnd. Het positieve gevolg daarvan is een stevige reductie in complexiteit en bureaucratie. Zelfstandige teams van 4 tot maximaal 20 medewerkers, vaak multifunctioneel samengesteld, opereren onafhankelijk van andere teams om hun toegevoegde waarde voor de (interne) klant te realiseren. Met andere woorden; ze zijn zelfsturend.

Tjonge, wat zouden de samenstellers van de NVP-sollicititatiecode ervan zeggen als ik hun vertel over mijn ervaring van de afgelopen week. In een coachgesprek met een jongvolwassen leidinggevende van midtwintig werden de sollicitatiegesprekken, die zijn later die dag moest voeren, als casuïstiek ingebracht. De jongeling in kwestie vindt het volstrekt normaal om voorafgaande aan de gesprekken samen met haar collega’s Facebook te raadplegen. Het sociaal medium geeft immers informatie over de persoon in kwestie waarover je in het gesprek vragen stelt. Ik ben me er pijnlijk van bewust dat ik tot een andere generatie behoor en wel tot één die het raadplegen van een dergelijk medium afkeurt. Je hoort je immers te beperken tot brief en cv en brengt hoogstens zakelijke informatie in die via LinkedIn te vinden is.

De individualisering heeft ons veel goeds gebracht: we zijn meer geëmancipeerd, zelfstandiger, onafhankelijker, zelfbewuster, beter opgeleid, enzovoort. Ook de keerzijde is bekend: een toenemend aantal alleenstaanden, vereenzaming en een toenemende belasting op het milieu (individueel gebruik van apparaten, huizen en vervoersmiddelen).
De individualisering vinden we ook terug in arbeidsorganisaties. Arbeidsdeling, functionele differentiatie en specialisatie hebben het mogelijk gemaakt onze focus te richten op het individu. Dit is onder meer terug te zien in de P&O instrumenten, zoals beoordelen, ontwikkelen en belonen. Beoordelen bijvoorbeeld richt zich op de individuele prestaties die we koppelen aan individuele beloning; groei in het vaste salaris en een eventuele bonus. Ook trends van de laatste jaren zoals Het Nieuwe Werken, talentmanagement, duurzame inzetbaarheid, enzovoort, zijn gericht op de individuele werknemer.

Bijeenkomst op 12 februari 2014

Inhoud
Het is niet interessant dát er gepest wordt, maar waarom er gepest wordt. Je werkt in een organisatie waarin je constateert dat er gepest wordt. Waarschijnlijk baal je hiervan, weet je niet goed wat je ermee moet, wil je ‘de pester’ aanpakken maar weet je niet hoe, vind je degene die gepest wordt zielig en neem je de sfeer die ‘verpest’ wordt ook waar. De kans is ook groot dat je het laat lopen, nog even aankijkt, eens noemt maar er liever niet veel mee doet. Waarom? Omdat het een ongemakkelijk gevoel geeft, we niet goed weten waarom er gepest wordt en wat dat doet met de sfeer,

Bent u al actief aan de slag met employabilty branding? Als u ontkennend antwoordt dan zult u – werkzaam op het gebied van personeelsbeleid – waarschijnlijk een eenvoudige functiebenaming hanteren. Gebruikt u deze term veelvuldig dan is een HR-functiebenaming wellicht eerder op u van toepassing. Natuurlijk, wij zijn een internationaal georiënteerd land, wij verenigen immers de dominee en koopman in onze landsaard, en er zijn genoeg bedrijven waar om handelsredenen functiebenaming daarbij aansluiten. Niks mis mee.