Tag: Out of the box

Sterk blijven door co-creatie

Zojuist sprak ik een entrepreneur die zich bezighoudt met de verkoop van hard- en software en reparaties. Ik bezocht hem, omdat op een ongelukkig moment mijn laadsnoer van de laptop het had begeven. Het was negen uur ’s morgens; de winkel was net open. Daar ik er vaste klant ben, ontstond er een gesprek. Meestal is het er erg druk. Nu was er tijd voor een praatje waarvan de kern was: ‘Hoe houd je de moraal en het geloof in een zakelijke toekomst hoog?’

Nu dat omzetten terug lopen, de meeste organisaties minder investeren en klanten hun spaartegoed onaangeroerd op de rekening laten staan.

Eén van mijn antwoorden daarop is: co-creëren!

Waarschuwing: LEES DIT NIET! Want dit is een blog die op slordige wijze uit de losse pols geschreven is en de platgetreden paden rond competentiemanagement, SMART doelen stellen, rollenspel oude stijl en andere bloedserieuze constructen rond leren zonder pardon naar de prullenbak verwijst. Sla deze blog over als je hier een aanhanger van bent en gevoelig voor afwijzing van jouw gedachtegoed! Want, wij gaan en de speeltuin en het avonturenpark in waar het experiment de boventoon voert. Fasten your seatbelts; it’s gonna be a bumpy ride!

‘Kruisbestuiving is echt een te gekke techniek als je originele ideeën wilt genereren tijdens je brainstorm. Je kunt bijvoorbeeld een ex-wc-juffrouw vragen om mee te denken. Nu ze toch bijna allemaal hun baan hebben verloren, omdat er van die muntjesautomaten langs de snelweg zijn geplaatst ……’

Deze opmerking plaatste ik onlangs tijdens een trainingsdag. Verbaasde blikken en opgetrokken wenkbrauwen zijn mijn deel. Kan zijn dat de suggestie ietwat te out of the box was? Of is er iets anders aan de hand? Een dag later namelijk was ik zelf lid van een brainstormpanel waaraan mensen deelnamen die heel verschillende professies vertegenwoordigden met als doel om door kruisbestuiving een zo groot mogelijk aantal originele en levensvatbare ideeën te verzamelen.

Twee dagen in het teken van brainstorming en creativiteit waarin qua houding en denken over creativiteit een aantal opmerkelijke verschillen zichtbaar werden.

In het spoor van de goede ideeën die een hackathon oplevert, zoek ik naar achterliggende principes die toepasbaar zijn binnen organisaties en teams. Dat kondigde ik al aan in mijn blog van 10 februari. Een eerste thema waaraan ik aandacht besteed, zijn facetten van de teamsamenstelling. Wat zijn kenmerken van diversiteit en wat is volgens Belbin Teamrolmanagement de beste teamsamenstelling wanneer je gaat brainstormen? Uit onderzoek (zie het artikel: https://hbr.org/2013/12/how-diversity-can-drive-innovation) waarin teams binnen diverse organisaties onder de loep zijn genomen,

‘Ja, ik heb alweer een volgend evenement bedacht en dat is het organiseren van een hackathon. Ik wil een unieke beleving neerzetten en dat doe ik in samenwerking met een aantal grote partijen, die aansluiten bij mijn doelstellingen en doelgroep. Ik wil een win-win-win creëren. Voor iedereen die meedoet moet het wat opleveren.’ Ik hap naar adem en denk bij mezelf: ‘fasten your seatbelt’ – waar gaat dit over – wat is in hemelsnaam een hackathon? Het is eind december 2014. Tegenover mij zit, in een veel te rumoerig Amsterdams etablissement, Amal Whyte. Onlangs heb ik haar voor het eerst ontmoet in haar rol als initiator voor een benefietdiner voor Hivos ten bate van het Indonesische eiland Sumba. Dit evenement was onderdeel van een crowdfundingcampagne om het eiland te voorzien van 100 procent hernieuwbare energie.

Vol enthousiasme en energie legt Amal me in het kort uit dat een hackathon meestal een 24-uurs brainstorm is, met een competitief element,

Levendig herinner ik me een workshop die ik gaf aan een marketingafdeling van een grote landelijke organisatie. Ze waren verantwoordelijk voor de retail en wilden nieuwe invalshoeken voor campagnes. Om inspiratie op te doen, wilden ze kennis maken met lateraal denken en dit integreren in hun werkwijze. Alle collega’s van de afdeling waren aanwezig om gedurende drie uur input te krijgen.

Natuurlijk werkt een geleide brainstormsessie goed bij een goede uitvoering en daar schort het regelmatig aan. Onlangs kreeg ik verhalen te horen van deelnemers aan een groep waar ik mee werkte. Ze vertelden dat de eerste fasen in een KAIZEN waarin cijfers geanalyseerd moeten worden en de fase waarin het probleem helder wordt, snel en voldoende in beeld zijn. Maar dan komt het aan op het vaststellen van de oplossing(en). Daar gaan ze de mist in. De oorzaak: de brainstorm en/of inventarisatie van oplossingen kent geen structuur waarin oplossingen gedijen.