Tag: Onderwijs

Scholen weigeren massaal aan de door de ivoren-torendenkers van het ministerie van Onderwijs (e.d.) ontwikkelde 1040-urennorm te voldoen. Hun argument is even valide als begrijpelijk: de roosters voor het komende jaar staan al vast op 1000 uur en daar vrot je natuurlijk niet zomaar even de ontbrekende 40 uur in. Daarnaast is het argument van geld – een telkens maar weer terugkerend fenomeen – een andere boeg waarover het wordt gegooid. Kortom, scholen willen het gewoon niet.

Sinds ik met een groene bril mijn directe omgeving scan, valt mij op dat zo’n beetje iedereen MVO-beleid hoog op de agenda heeft staan. Volstrekt lovenswaardig, ja, zelfs toe te juichen, maar pas op; zeven troeven en een aas maken nog geen pit! Of voor wie nooit klaverjast; de beste kaarten bieden nog geen garantie op een klinkende overwinning. Daar is meer voor nodig. En dat wat nodig is, wil ik omschrijven met slechts één woord: kennis.
In één week tijd werd ik van alle kanten bestookt met MVO; vanuit mijn Amsterdamse werkgever via berichten op intranet die werden gelardeerd met het bekende duurzaamheidsausje en een uitnodiging om als MO-ambassadeur met de projectleider van diezelfde discipline om de tafel te gaan zitten. Verder werd ik er vanuit mijn Haagse werkgever op gewezen door een special van het studenten-/medewerkersblad met als leidraad: ‘hoe groen is onze hogeschool?’

De lange zoektocht naar een nieuwe economie zal geen eenvoudige opgave worden. Waar iedereen het op voorhand over eens zal zijn – met uitzondering van hen die de veroorzaker zijn van al het leed dat nu over Europa uitwaaiert – is dat die nieuwe economische orde vanuit de kerngedachte van duurzaamheid zal moeten ontspruiten. Dat betekent dat we kortetermijndenken veroorzaakt door de bonussencultuur achterwege laten. En dat betekent ook dat we dollartekens in de ogen bij investeringen in lucht moeten negeren. Aan één Griekse tragedie hebben we genoeg.

Nu het collegejaar 2010-2011 ten einde is, trekken de stofwolken van een jaarlang met scherp schieten door media, minister en andere belanghebbenden op. Wat rest is een troosteloos landschap van omgewoelde aarde en stompe boomresten, zoals de velden rondom Ieper na november 1918. Wat er is gebeurd, lijkt daar ook wel op. Herstel echter, is uitgesloten.

Afgelopen week was ik op een congres over multiculturele diversiteit binnen het Nederlandse onderwijs, dat overigens uitstekend georganiseerd was door hogeschool INHolland en de VU. Diverse sprekers en politici uit binnen en buitenland passeerden de revue en gaven hun mening over multiculturele diversiteit in onze samenleving, in het onderwijs en binnen het bedrijfsleven. Mooie uitspraken als ‘diversiteit is een feit’ en ‘samenleven is niet alleen tolerantie, maar ook letterlijk met elkaar in gesprek treden’ en nog veel andere inspirerende uitspraken en verhalen kwamen langs. Er waren workshops en ik nam deel aan het Lagerhuis debat; de sfeer was kortom uitstekend.

Met de aankomende verkiezingen en kabinetsformatie voor de deur houd ik mijn hart vast. Zal er in het onderwijs bezuinigd of geïnvesteerd worden? Grote onzekerheid terwijl de huidige stand van zaken verre van goed is. Overspannen, ongemotiveerde, onbekwame en veel te jonge leraren domineren de klaslokalen. Tenminste dat is mijn ervaring met de vier scholen waar mijn dochter tot nu toe op heeft gezeten.