Waarom lukt het de één wel iets tot stand te brengen en de ander niet? Deze vraag hield me weer eens bezig toen ik onlangs in Buenos Aires aanwezig was bij de prijsuitreiking voor de meest sociale persoon van Argentinie!
De winnaar, Padre Chifri, ken ik goed. Hij is mijn locale partner in Salta in het Noorden van Argentinie en met onze stichting Che Amigo hebben we een
Hogeschool Windesheim heeft per 1 mei van dit jaar een Lector Sociale Innovatie: Sjiera de Vries. Reden des te meer voor de NVP Overijssel (Nederlandse Vereniging voor Personeelsmanagement en Organisatieontwikkeling) om dit thema eens in al haar facetten en actuele verschijningsvormen uit te diepen. De bijeenkomst, op 16 november bij de Hogeschool, start met twee inleiders gevolgd door een discussie onder leiding van een bekende Zwolsche journalist. Vervolgens zijn er vijf verschillende, prikkelende workshops te bezoeken.
Mijn hoofd zit altijd vol! Vol met het bedenken van nieuwe ideeën. Vol met mogelijkheden om fondsen te werven voor de stichting Che Amigo. Vol met de uitvoering van onze projecten. Het volgende heb ik nu bedacht: het op de markt brengen van een Che Amigo hockeystick. Deze hockeystick zal een ontwerp bevatten dat is getekend door kinderen van één van onze projecten. Het idee is dat een gedeelte van de opbrengsten van de verkoop van de hockeysticks toekomt aan die projecten. Zo gezegd, zo gedaan. Een vriendin van mij, eigenaresse van Jawa Sport, vond het een goed idee en de kinderen in Argentinië gingen met veel enthousiasme aan de slag. Binnenkort komt deze ‘sociale hockeystick’ dan ook op de Nederlandse markt.
Eerder in deze blogs mopperde ik over het feit dat producenten en dienstverleners nauwelijks met klanten communiceren over hun doen en laten op het gebied van Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen. En dat is jammer daar een toenemende groep consumenten daar gevoelig voor is. Daarbij onder andere geholpen door reclames van partijen zoals in de titel genoemd. Nu heb ik weleens de moeite genomen me in jaarverslagen te verdiepen waaronder duurzame jaarverslagen; de één is voor een leek veel leesbaarder dan de ander. Echter, het is vooral leesvoer voor duurzaamheidsfreaks, accountants en andere vanuit de business geïnteresseerden.
De categorieën op Expeditie duurzaam zijn nooit van een beschrijving of definitie voorzien. Het werd tijd om daartoe een poging te doen. Een poging, omdat ik nieuwsgierig ben welke zaken ik (wellicht) over het hoofd zie. In een vervolg op deze blog verwerk ik de aanvullingen die ik heb gekregen, zodat er meer eenheid in het begrippenkader ontstaat.
Alvast dank voor je inbreng.
Ivo is diep geraakt. Zojuist is hij thuisgekomen na een bezoek aan tante Riet die met 71 jaar in een verpleegtehuis is terechtgekomen na een hersenbloeding. Een drie maanden geleden was ze nog het energieke zonnetje van de familie en nu is ze een kasplant. Het geeft Ivo te denken. Hij en zijn gezin hebben het goed. Al jaren is hij eigenaar van een installateurbureau dat hij van zijn vader heeft overgenomen. Zijn huis is prachtig ingericht en ook over zijn pensioen hoeft hij zich geen zorgen te maken. Ivo is midden veertig en er knaagt iets aan hem. En dat is al begonnen voordat tante Riet werd opgenomen.
