Tag: Management development

Heb het lef om jezelf te laten kennen. Het is een weg die je inslaat waarbij jij je kwetsbaar kunt voelen als leidinggevende, maar het levert je binnen afzienbare tijd meer op dan directieve methoden die gekenmerkt worden door eenrichtingsverkeer.
Wanneer je net als nieuwe leidinggevende bent aangesteld, zeker bij een team of afdeling waar sprake is van under performance, dan is het zaak om in de beginfase buitengewoon duidelijk te zijn. Dat gaat echter prima samen met een opgeruimde, eerlijke persoonlijkheid.

Komt de volgende zin je bekend voor? “Je zit net in deze functie en het is echt nog te vroeg voor een management development traject; daar ga je volgend jaar aan deelnemen!” Daar sta je dan met je goede gedrag, enigszins in de steek gelaten. Een twintiger die voor het eerst een club mensen aanstuurt en dat vanuit een idee van ‘zo zal het wel moeten’, dat meestal nergens aan is getoetst, wordt ingevuld.

Ik hoor ogenblikkelijk, vanuit herinnering, geluiden en flarden tekst opdoemen in mijn hoofd. Ken jij ze ook? De mensen die beweren dat je pas leiding mag gaan geven als je de 28 jaar gepasseerd bent. Dan pas zou je voldoende levenservaring hebben

Mensen die een baan zoeken schijnen, of het nu hun allereerste of last-stop-before-the top-baan is, bezorgd te zijn of ze wel kansen krijgen om te leren en zich te ontwikkelen. Tenminste, degenen die een strategie uitgekiend hebben. Daar hebben ze ook alle belang bij om ervoor te zorgen dat ze een een lange en duurzame carriere hebben. Dit betekent voor organisaties dat het belangrijker is dan ooit om gekwalificeerde managers in huis te hebben. Het gaat er daarbij niet om dat medewerkers niet zouden functioneren zonder de manager! De manager heeft een hoe langer hoe vitalere rol in talent management.

Grofweg zie ik drie tot vier gangbare feedbackmethodes in de dagelijkse werkpraktijk. Bij de eerste variant wordt begonnen met positieve feedback waarna deze gevolgd wordt door aandachtspunten. De sandwichmethode lijkt hierop. Begonnen wordt met positieve punten, gevolgd door negatieve aspecten en de feedbackronde wordt vervolgens met een positieve ronde afgesloten. Dan hebben we nog de variant waarbij alleen maar positieve feedback wordt gegeven en men bang lijkt om onaardig gevonden te worden. De omgekeerde variant, de hak er maar in methode met alles wat er niet deugd, is vandaag de hekkensluiter.

“Ik leg ze steeds uit wat ze moeten doen, maar de resultaten blijven wisselend als ik alles bij elkaar optel!” “Mij wordt verweten dat ik micro-management bedrijf, maar mijn leidinggevende verwacht van mij dat ik tot in details kan vertellen waar mijn mensen mee bezig zijn en hoe lang het duurt voordat projectresultaten opgeleverd worden.” Beide voorbeelden betreffen leidinggevenden die gekwalificeerde kenniswerkers aansturen. Je zou verwachten dat die, doordat ze te weinig regelruimte krijgen hun heil elders zoeken, maar dat valt tegen. Ze zijn gehecht aan hun zekerheden en de hypotheek, vertonen enige mate van slachtoffergedrag en verliezen uit het oog dat ze veel productiever en effectiever kunnen performen.

Wanneer is iemand nou alleen maar leider of alleen maar manager? Van jong leidinggevenden wordt bovendien verwacht dat ze hun medewerkers helpen bij hun ontwikkeling. Mijn idee: maak ruimte voor alle drie onderdelen wanneer je mensen opleidt die hun eerste functie als leidinggevende gaan vervullen. Maak er een interactief, blended leertraject van, dan blijven de kosten binnen de budgettaire perken.

‘En wat ik onder andere met ze ga doen; ik pak het doelendoosje en daar gaan straks de doelen voor 2013 in.’ Op tafel staat een gebloemd doosje van pak ‘m beet 15x12x9 cm voorzien van een k(l)eurig deksel. Erin liggen stukken gekleurd papier; nu nog onbeschreven. Je blijft je verbazen in mijn vak. ‘Vorig jaar was ik wel wat teleurgesteld waarmee ze kwamen. Nou ja, ze zijn niet gewend om doelen te stellen en dit jaar wil ik echt dat het iets met het werk te maken heeft. Dat er niet weer van die doelen gesteld worden als twee kilo afvallen en de snoeppot op de afdeling minstens een half jaar links laten liggen.’

Op de een of andere manier is het in de voetbalwereld verstandiger geregeld; als een talent na korte tijd weg wil, is dat behoorlijk normaal. Kan het bedrijfsleven daar iets van leren? Het lijkt mij van wel. De coach leeft met de wetenschap dat hij een aantal sterspelers kwijt is midden of aan het begin van het nieuwe seizoen. Bovendien wisselt hij zelf vaak ook na een paar jaar van stek. De doorstroom van talent is een gegeven. Daarom is het van uitermate groot belang dat het aanwezige talent snel groeit en tot maximale bloei komt binnen het team. De kans dat je slechts kort van het talent geniet is levensgroot. Alles wordt in stelling gebracht om te excellereren.