Tag: Investors in people

Blijf je als werkgever mentale uitdagingen geven aan je medewerkers of zet je (onbewust) in op ‘mentale slijtage’? Ik zal de term ‘mentale slijtage’ verduidelijken: door dag in dag uit hetzelfde werk te doen of hetzelfde kunstje routinematig toe te passen, roest het radarwerk in de hersenpan vast en zijn medewerkers na verloop van tijd nauwelijks in staat om taken op een andere wijze aan te pakken. Managers zijn zich er helaas nauwelijks van bewust dat ze dit zelf in de hand werken. Onlangs was ik er getuige van hoe medewerkers een standaardformulier met daarop vragen en te bespreken onderwerpen uitgereikt krijgen. Op basis van dit formulier moeten ze met de klant in gesprek gaan. De man vertelde vol trots dat

Payrolling is eigenlijk een aparte tussenvorm als je het afzet tegen in vaste dienst zijn en detacheringsconstructies. Een organisatie zet een werving en selectieprocedure op touw, neemt één of meer mensen aan en vertelt ze daarna doodleuk dat ze niet in dienst komen bij het bedrijf, maar bij een payrollorganisatie. In de praktijk betekent dit dat, wanneer het economisch tegenzit, je zonder procedure om economische redenen op straat kunt staan.

Via andere constructies zijn werkgevers verplicht om je na een derde verlenging een vast contract aan te bieden. Na drie jaar goed gefunctioneerd te hebben, lijkt dit redelijk – toch? Of is dit ouderwets gedacht van mij daar flexibilisering van de arbeidsmarkt zo noodzakelijk is. Daarbij denkend aan de voorgenomen wijziging in het ontslagrecht dat minister Kamps medio 2014 in wil laten gaan.