Tag: Intervisie

Een beoordelingsgesprek waar de papieren voor een bepaalde datum ingeleverd moeten zijn bij HR en je geeft pas twee maanden leiding aan deze persoon. De collega die je een passief agressieve e-mail stuurde en je weet gewoonweg dat het verstandig is om even met elkaar rond de tafel te zitten in plaats van een pittige e-mail terugsturen met de nodige cc’s.Of denk aan de stevige feedback die je aan de nieuwe medewerker moet geven die door je leidinggevende als een kroonprins is binnengehaald. Waar dan weer bij hoort dat je hebt besloten dat je de daardoor ontstane spanning binnen je team bij diezelfde leidinggevende aan moet zwengelen.

Als ik tegen mezelf zeg of anderen hoor zeggen: “Ik heb er echt alles aan gedaan, maar helaas is het niet gelukt”, dan besluipt een gedachte mij. Het is net alsof er een engeltje in mijn oor fluistert: “Is dat echt wel zo? Kijk jij wel kritisch genoeg naar jezelf?” Naar jezelf kijken kan best lastig zijn. Daarom raad ik mensen aan om een supportersteam, uit het eigen netwerk, om zich heen te verzamelen om steun te geven bij het allerbeste uit jezelf naar boven te halen. Je kunt het niet alleen en je het hoeft ook niet alleen!

Een stokpaardje van mij: ‘Zelfreflectie: ik zeg doen!’ Een paar minuten uit het raam staren is natuurlijk prettig om te ontstressen, maar daarmee kijk je nog niet diep in de spiegel. Hoeveel leiders hebben eigenlijk hun eigen intervisieclub waarin ze thematisch zaken uitwisselen die samenhangen met facetten van leidinggeven? Binnen maatschappelijk georiënteerde opleidingen – denk aan psychosociaal werk, P&A, mediators – is het normaal om zo’n beetje vanaf het eerste jaar te reflecteren op jezelf. Een vierjarige leiderschapsopleiding bestaat bij mijn weten niet; leiderschap leer je in de praktijk. Wat mij opvalt, is dat ik relatief weinig leidinggevenden tegenkom die zichzelf echt vragen blijven stellen over hoe ze leiding geven. Ze wenden zich bijvoorbeeld wel tot gerespecteerd instituten

Ook wanneer je lager in een organisatie staat en je krijgt de opdracht voor het doorvoeren van een verandering, kun je gevoelens van eenzaamheid ervaren. Het zelfde geldt voor trainers en consultants die hun invloed mogen doen gelden. Leren is immers ook begeleiden van verandering. Het levert ongemak op bij degenen die verondersteld worden te leren. Of ze nu positief staan tegenover de verandering/leren of niet.

Welke functienaam je ook hebt als begeleider; je moet sterk in je schoenen staan en goed voor jezelf kunnen zorgen. Een te sterke focus op hoe jij je werk inhoudelijk benadert, is te eenzijdig om het werk jarenlang goed te kunnen doen. Beter is het om tijd te reserveren om ervoor te zorgen dat je ook mentaal fit blijft door onder andere jouw wijze van coping onder de loep te nemen. Kun je jouw positie, die een zekere eenzaamheid met zich meebrengt, aan?