De jaren 60 zijn terug van nooit weggeweest. Werd eerst het Bungehuis langdurig bezet, nu is men weer op de plek waaraan verzet in Nederland synoniem staat; het Maagdenhuis in Amsterdam. Dit bestuurlijk centrum staat al decennialang symbool voor alles wat er mis is in het hoger onderwijs. In 2015 zijn we weer terug bij af, of beter gezegd; staan we een meter voor de startlijn af te koelen van een mislukte warming-up.
Ingegeven door de chaos die onderwijsmanagers in hun onstilbare honger naar schaalvergroting en meer-meer-meer hebben weten te veroorzaken, is de politiek enige tijd geleden tot inzicht gekomen dat elke docent in het hoger onderwijs een mastergraad zou moeten hebben. Goed idee of gotspe?
Om direct met de deur in huis te vallen, het antwoord is dat het volstrekte larie is. Niet zozeer om te verwachten dat iemand die voor de klas staat een diploma heeft. Zeker niet. Het is toch wel ergens het bewijs van. Maar het blindstaren op het beschikken over een A4’tje met logo van een universiteit, watermerk, titel en handtekening, dat is een ander verhaal. Dat is het inbakken van schijnzekerheid.
Karim, jij was bij expeditie duurzaam specialist in generatieleer, diversiteit en young professionals versus duurzaam hr. Wat heb jij zelf met deze onderwerpen?
Generatieleer is een bijzonder actueel en interessant thema. Het gaat over het managen van, op dit moment, vier verschillende generaties: de babyboomers, the lost generation, de pragmaten en nu ook generatie Y. Elk met hun eigen karaktereigenschappen en hun tijdsgebonden ingebouwde software. Rekening houden met hun wijze van communicatie, beloning, leidinggeven en motivatie kan leiden tot een duurzame inzet van het gehele personeelsbestand. Tijdens onderzoeken die wij gedaan hebben in samenwerking met Aart Bontekoning, specialist op dit gebied, hebben we
