Tag: Gesprekstechnieken

Je bent ze vast weleens tegengekomen; die mensen die weinig zeggen, maar als ze hun mond opendoen, dan luistert iedereen. Op de één of andere manier voelen ze feilloos aan hoe de stilte te gebruiken om hun invloed te maximaliseren en tot uitwisseling te komen van argumenten of informatie die er echt toe doen.

Regelmatig kom ik managers tegen die drie kwartier in een uur praten en ervan uitgaan dat iedereen hen en begrepen heeft en doet wat hen gezegd is. Het bijzondere aan mijn vak is dat ik hoor van de managers wat hun perceptie is over het overbrengen van boodschappen aan de medewerkers. En ik hoor van medewerkers terug hoe zij erover denken.

Tegenwoordig is alles je eigen verantwoordelijkheid en dien jij zelf overal over na te denken. Dit motto is niet alleen voorbehouden aan het kabinet, maar leidinggevenden nemen het dapper over. Wat is daarop tegen, wil je misschien aanvoeren. Mijn antwoord is: ‘niets’. De kwestie is dat medewerkers die de afgelopen decennia nooit hebben hoeven nadenken over allerlei zaken die hun werk en hun zelf betreffen, het bos in worden gestuurd door te weinig steun en aandacht van hun leidinggevenden. De leidinggevenden beseffen te weinig dat ze door gerichte aandacht de smeerolie kunnen zijn die de enigszins vastgeroeste hersencellen op gang brengen.

Duurzaam werken aan HR begint voor betrokken professionals met een duidelijke opdracht; van contact naar contract; van proces- naar resultaatgericht. Een van mijn werkzaamheden is het coachen van professionals. En soms ontmoet ik HR-medewerkers waarbij de functiebenamingen altijd weer verschillen: van HR-specialist, personeelsmanager, beleidsadviseur, HRD-medewerker tot HR-adviseur.

Een interessante vraag aan mensen in loondienst is: wat zou je anders doen als je als externe professional wordt ingehuurd? Wat me daarbij opvalt, is dat bij werknemers de opdrachtgever-opdrachtnemerrelatie veelal als een vanzelfsprekende wordt beschouwd. Als je vanuit een externe rol wordt ingehuurd, ben je je altijd bewust van het feit dat bij de start van een opdracht een ‘heldere rolafbakening’ essentieel is.

Afgelopen week vertelde een vriend me over een situatie op zijn werk die ook hem een beetje raakt. Er is een vacature die, vanwege de spreiding van de organisatie over het hele land, direct is uitgezet. Een directe collega van hem die belangstelling heeft voor de baan is erg boos, omdat hij van mening is dat de vacature eerst intern uitgezet had moeten worden. Nu loopt de sollicitatieprocedure en de eerste gesprekken zijn gevoerd. De boze collega reageert, ondanks het feit dat hij in de procedure is meegenomen, het een en ander af op zijn collega’s. Zijn manager is een eerste gesprekje daarover met hem aangegaan, maar dat heeft tot nu toe niets uitgehaald. De donkere wolken drijven over de afdeling en iedereen heeft last van de negatieve energie die verspreid wordt. Hoe ga je nu met dit soort situaties om?