Eenenzestigjarige starter? En dan bedoel ik een starter als een eigen bedrijf starten compleet met KvK-inschrijving en een btw-nummer. Voor me zit Christien Eising en, na enig speurwerk, kwam ik erachter dat er veel meer mensen rond deze leeftijd zijn die gewoonweg starten. Die denken allemaal: ‘fuck you’ ik ga het gewoon doen! De meest bekende is Charles Flint die met IBM startte op zijn 61e.
Tjonge, wat zouden de samenstellers van de NVP-sollicititatiecode ervan zeggen als ik hun vertel over mijn ervaring van de afgelopen week. In een coachgesprek met een jongvolwassen leidinggevende van midtwintig werden de sollicitatiegesprekken, die zijn later die dag moest voeren, als casuïstiek ingebracht. De jongeling in kwestie vindt het volstrekt normaal om voorafgaande aan de gesprekken samen met haar collega’s Facebook te raadplegen. Het sociaal medium geeft immers informatie over de persoon in kwestie waarover je in het gesprek vragen stelt. Ik ben me er pijnlijk van bewust dat ik tot een andere generatie behoor en wel tot één die het raadplegen van een dergelijk medium afkeurt. Je hoort je immers te beperken tot brief en cv en brengt hoogstens zakelijke informatie in die via LinkedIn te vinden is.
Vreemd toch dat bij selectieprocedures hier zo op gelet wordt. In deze tijd van laagconjunctuur zijn zowel de ouderen als je jonge werknemer, die aan zijn eerste of tweede baan wil beginnen, de klos. Organisaties spelen op safe bij het aannemen van mensen. Kennelijk heb je de meeste kans op een baan als je ergens tussen de pak ‘m beet 30 en 45 jaar oud bent en exact aan het gewenste ervaringsplaatje voldoet. Dat is op safe spelen en ik vraag me af hoeveel innovatiekracht organisaties hiermee in huis halen.
