Tag: Duurzaam opleiding

De vraag is of fouten maken mag. Her en der wordt stoer geroepen dat fouten welkom zijn, mits je het niet te bont maakt. Ik vraag me echter af of het wel zo’n gemeengoed is dat je fouten mag maken om er vervolgens direct lessen uit te trekken. Als ik met mensen spreek binnen organisaties vertellen ze me juist dat je geen fouten mag maken. Je wordt erop aangekeken en op afgerekend en dat gaat verder dan het kruisje achter je naam. Het bijzondere is dan, dat als ik vraag wanneer er echt iets afgerekend is, ze me meestal het antwoord schuldig blijven. Kennelijk ontbreekt er een basisvertrouwen in de organisatie waar ze werken. Wat is er dan echt aan de hand? Wordt er dan alleen maar geschreven dat fouten maken mag? Wordt het vooral met de mond beleden binnen organisaties? Is het eigenlijk wel een gespreksonderwerp of is het een groot taboe?

In Nederland hebben we nu een aantal Steve Jobsscholen en democratische scholen voor het basisonderwijs. Deze kunnen minder ver gaan, dan in andere landen, omdat er binnen de kaders van de onderwijsinspectie gewerkt moet worden.
Laten we een aantal aspecten van wat daar gaande is eens onder de loep nemen.

Bij de lectorale rede van Sjiera de Vries, op 16 maart 2012 – Hogeschool Windesheim, wees zij de aanwezigen erop dat talenten die medewerkers hebben vaak niet (h)erkend zijn. Dit illustreerde zij met het filmpje van Joshua Bell. Een wereldberoemde violist die optreedt in een metrostation ergens in de States en door de passanten nauwelijks opgemerkt wordt, terwijl hij prachtig speelt. Bekijk het filmpje eens.

Onlangs verscheen aan de Tweede Kamer van minister Kamp over het ‘Vitaliteitspakket’. Binnen organisaties gebeurt relatief weinig aan het mobiel houden van de ‘oudere werknemer’, omdat er kennelijk andere prioriteiten gelden. Gelukkig zijn er al lang best practices bekend rond vraagstukken voor oudere werknemers. Ik sprak met Corine de Vries die zich al jaren bezighoudt met projecten op het gebied van mobiliteit. Afgelopen dinsdag 6 september verscheen deel 1. van het interview met haar.

Welke middelen zet jij praktisch in om vitaliteit op een hoger plan te krijgen? Wat zijn daarbij kritische succesfactoren?
Wat drijft mensen? Ik ken bijvoorbeeld een vrouw van 60 jaar, die nadat zij zeven kinderen heeft gekregen, haar oude functie van 30 jaar geleden heeft opgepakt. Ze wilde van betekenis zijn voor het bedrijf en een belangrijke factor zijn binnen de organisatie om. Zij wilde zich nuttig voelen in deze maatschappij. Om dit te bereiken heeft zij een functiegerichte opleiding gedaan en diverse interne cursussen gevolgd.