Tag: Duurzaam ondernemen

Janta Meals, de onderneming van Nederlander Jesse van de Zand (32) blijkt publiekslieveling en wint daarmee een Sankalp Award, India’s meest prestigieuze prijs voor sociale ondernemingen. Janta Meals werd geselecteerd als een van de 13 finalisten uit meer dan 400 nominaties. In juli 2013 openden Van de Zand en zijn Indiase compagnon Apeksha Porwal (22) de eerste vestiging van Janta Meals in de Indiase stad Gurgaon. Voor circa 30 eurocent kunnen arbeidsmigranten uit sloppenwijken hier een volledig gezonde en betaalbare maaltijd krijgen. Nu, nog geen twee jaar na oprichting staan ze op het punt een 24e vestiging te openen en heeft Janta Meals wekelijks zo’n 25.000 klanten.“We zijn erg blij met de Sankalp Award. De prijs draagt bij aan de geloofwaardigheid van Janta Meals. En dan met name als het gaat om het starten van gesprekken met potentiële investeerders en partners” , aldus Van de Zand.

Onkruid bestaat niet; dus afval bestaat niet – alles is bruikbaar. Een flink aantal bedrijven wereldwijd streeft daar al naar. Als het goed is ziet de supermarkt er over een pak ‘m beet vijf jaar heel anders uit. Wat een zegen zal het zijn als het verpakkingsmateriaal met minstens de helft teruggedrongen is. Jammer is het dat een flink aantal mensen thuis het vierkant verdomd om afval te scheiden. Ze hebben ooit een programma op TV gezien dat

“Het varken kwam er van alle dieren toch wel het meest schrijnend vanaf kijkend hoe ermee wordt en werd omgegaan. Ik stopte met mijn veeartspraktijk vlak voor het uitbreken van de varkenspest. Ik zie nog voor me hoe alle biggen werden geruimd en dacht : Ik heb net op tijd het zinkende schip verlaten.”
Aan het woord is Bert Waterval; eigenaar van natuurboerderij Panhof. Inmiddels een flink aantal jaren geleden startte hij met het houden van varkens. Hij bedient zich hierbij onder andere van permacultuur. In dit vraaggesprek wordt duidelijk hoe hij werkt.

Duurzaam, trends en vertrouwen in je zelf

Ik bezocht de vrouwennetwerkbijeenkomst van een van de beste coöperatieve banken ter wereld, zoals zij zich zelf omschrijven.
Netwerken is een vast onderdeel van mijn takenpakket. Erg selectief ben ik niet: heb ik tijd, lijkt het me leuk of maakt het me nieuwsgierig? Criteria die ik ieder aanraad.
Deze ‘vrouwen-met-pit-bijeenkomst’ valt onder het laatste: nieuwsgierigheid.
Dyanne komt en ik heb nog nooit van Dyanne gehoord. Dat, samen met de locatie “Het Groninger museum” geeft de doorslag. Ik ga.

Op het moment dat Isala Klinieken (werkgever van  5300 mensen en daarmee de grootste werkgever van Zwolle) aan de slag ging met MVI wierp Nienke de Wilde zich op als projectleider. Inmiddels is zij met een werkgroep acht maanden verder. Wat zijn de achtergronden, zijn successen en waar staan ze nu? Vorige week op 20 maart 2012 verscheen deel 1. van dit interview.

Wat voor een spin-off heeft die middag gehad? Wat merk je in de praktijk van de energie die je toen hebt losgemaakt?

In de praktijk komen mensen naar je toe die zeggen: “Ik heb nog een idee; kunnen we dat oppakken?” Om de ideeën op de flip-overs in goede banen te leiden, heeft iedereen een top drie aangewezen. Daarmee konden ze actief zeggen: “Ik wil dat onze afdeling daarmee bezig gaat.” Vanuit de werkgroep hebben we de door collega’s aangemerkte prioriteiten uitgewerkt en waar mogelijk al geïmplementeerd.

Op het moment dat Isala Klinieken (werkgever van  5300 mensen en daarmee de grootste werkgever van Zwolle) aan de slag ging met MVI wierp Nienke de Wilde zich op als projectleider. Inmiddels is zij met een werkgroep acht maanden verder. Wat zijn de achtergronden, zijn successen en waar staan ze nu? Vandaag verschijnt deel 1. van het interview en woensdag 28 maart 2012 deel 2.

Wat heeft Isala Klinieken met duurzaam handelen?

Dit is een groot ziekenhuis dat nu nog op twee locaties is gevestigd. We gaan naar één nieuw gebouw. Dat wordt vormgegeven vanuit de filosofie dat kleur, zicht en een groene omgeving een betere omgeving voor patiënten is. We proberen buiten echt binnen te halen. In de nieuwbouw zijn een aantal duurzame maatregelen genomen. Om er een paar te noemen: al het spoelwater wordt gezuiverd en gaat schoon de natuur in. Er is straks een zelfregulerend warmtekoelsysteem, er komt een dak met sedumplanten en dat heeft een zekere isolatiewaarde. Isala heeft drie belangrijk kernwaarden: professioneel, open en met hart en ziel. Daarin zit al in verankerd dat we duurzaam met onze patiënten en werknemers omgaan.

 Niets ziend loop ik  bijna aan deze draaimolen voorbij. Dit vertier tot 12 jaar,  is voor mij  passé.   En dan……een helder moment?!  Welk korset had ooit gedacht fier te wapperen als zeil in een draaimolen? Wie verzint zo iets? Een creatieve geest ergens in België heeft een ongewoon idee.

Sterker nog,  hij/zij gelooft er in, voert het uit en bezorgt daarmee veel kinderen in Antwerpen een groot plezier.
Een korset, dat eerst een vrouwenlichaam heeft ingesnoerd wappert in de wind, om vaart te maken voor de nieuwe generatie. De slee die, vanwege klimaatverandering steeds minder sneeuw onder de glijders heeft, voelt kinderbillen midden in de zomer!  De vreugde van een tweede leven. Een tweede leven in een organisatie, welke vreugde levert dat op?

Licht uit, verwarming laag. Die routine heeft elke Nederlander die ’s ochtends naar zijn werk gaat. Maar zodra we op kantoor arriveren, zijn we die energiebesparende handelingen ineens vergeten. Terwijl juist bedrijven en instellingen nog veel te winnen hebben op het gebied van duurzaamheid.

Netbeheerder Liander organiseert daarom van 10 oktober tot 11 november 2011 de groene kantorenwedstrijd GroeneDaad.nl. Een wedstrijd voor en door kantoren, om Nederland te laten ervaren hoe makkelijk het is om duurzamer te werken: geen woorden, maar Groene Daden! Inschrijven voor de wedstrijd is gratis kan tot 10 oktober op www.groenedaad.nl

De laatste tijd krijg ik steeds meer de kriebels van al die ‘jonge honden’ die duurzaamheid in hun bedrijf willen ‘promoten’, streven naar ‘draagvlak’ voor energiebesparing en die hun bazen ervan willen overtuigen hoe ‘leuk’ duurzaam ondernemen wel niet is.
Het laatste nummer van duurzaamheidsvakblad P-Plus portretteert er een paar: ‘Ze zijn jong en daadkrachtig. Duurzaamheid? Daar krijgen ze energie van. Met confronterende acties en opvallende communicatie motiveren zij hun collega’s om mee te gaan. Met hun jeugdig enthousiasme zijn ze een katalysator voor verandering in hun bedrijf.’

 Een zaterdagavond lui voor de buis: Brigitte Kaandorp fileert op  haar onnavolgbare wijze de problematiek van generatie op generatie. Ik geniet met volle teugen als ze de babyboomers vakkundig ontleedt .

“De protestgeneratie, die 12 jaar over de studie deed en toen ze op het pluche zaten, degenen na hen, opdroegen in maximaal 4 jaar de studie af te ronden. Graaiers en snaaiers, die alle goede banen inpikten en bleven zitten.
De adviesbureaugeneratie die het land verblijdt met totaal onduidelijke adviezen, daarna met bonussen vertrekken naar hun tweede huis in Frankrijk. De laatste pré pensioeners, zodat al die de generaties na hen met lege handen staan.”

En dan komt zo’n afgezant van de “BV IK” binnenschuiven,  zakt neer op een stoel en zegt:  zie je nou dat ik gelijk heb!!.