Al decennia lang bedenken organisaties nieuwe ideeën. Workshops, brainstorms, ideeënbussen en managementspreekuren zijn er allemaal op gericht te verbeteren vanuit de expertise van medewerkers. Maar organisaties worden pas meetbaar succesvol en medewerkers werkelijk bevlogen als die ideeën ook echt uitgevoerd worden.
De waarde van ideeën van medewerkers
Onderzoek toont aan dat 82% van alle ideeën van medewerkers voldoende potentie heeft
Natuurlijk werkt een geleide brainstormsessie goed bij een goede uitvoering en daar schort het regelmatig aan. Onlangs kreeg ik verhalen te horen van deelnemers aan een groep waar ik mee werkte. Ze vertelden dat de eerste fasen in een KAIZEN waarin cijfers geanalyseerd moeten worden en de fase waarin het probleem helder wordt, snel en voldoende in beeld zijn. Maar dan komt het aan op het vaststellen van de oplossing(en). Daar gaan ze de mist in. De oorzaak: de brainstorm en/of inventarisatie van oplossingen kent geen structuur waarin oplossingen gedijen.
Niets ziend loop ik bijna aan deze draaimolen voorbij. Dit vertier tot 12 jaar, is voor mij passé. En dan……een helder moment?! Welk korset had ooit gedacht fier te wapperen als zeil in een draaimolen? Wie verzint zo iets? Een creatieve geest ergens in België heeft een ongewoon idee.
Sterker nog, hij/zij gelooft er in, voert het uit en bezorgt daarmee veel kinderen in Antwerpen een groot plezier.
Een korset, dat eerst een vrouwenlichaam heeft ingesnoerd wappert in de wind, om vaart te maken voor de nieuwe generatie. De slee die, vanwege klimaatverandering steeds minder sneeuw onder de glijders heeft, voelt kinderbillen midden in de zomer! De vreugde van een tweede leven. Een tweede leven in een organisatie, welke vreugde levert dat op?
Al die kortingen en subsidies op groene initiatieven (denk aan wegenbelasting en bijtelling) schaden de schatkist. De opkomende groene industrie spekken de staatsinkomsten door het aantal banen dat het oplevert. Een dilemma, een spagaat voor een nieuw kabinet. Of gaat een nieuw kabinet – van welke signatuur of kleur dan ook – voor een ondoordachte, maar duidelijke keus? Gaan het voor een ‘ja’ of ‘nee’ rond duurzaam gedrag? En liggen dit soort keuzemomenten ook niet op het bord van elke individuele consument? De consument die met eigen micro-economische vraagstukken wordt geconfronteerd. Hoe lastig is het om uit alle berichten over slinkende energiebronnen, opwarming van de aarde, de twijfel over het nut
