Tag: Competentiemanagement

Leiderschapslessen ‘het speelkwartier is begonnen’ leren = plezier maken!

Waarschuwing: LEES DIT NIET! Want dit is een blog die op slordige wijze uit de losse pols geschreven is en de platgetreden paden rond competentiemanagement, SMART doelen stellen, rollenspel oude stijl en andere bloedserieuze constructen rond leren zonder pardon naar de prullenbak verwijst. Sla deze blog over als je hier een aanhanger van bent en gevoelig voor afwijzing van jouw gedachtegoed! Want, wij gaan en de speeltuin en het avonturenpark in waar het experiment de boventoon voert. Fasten your seatbelts; it’s gonna be a bumpy ride!

Zonder aandacht voor de ‘organisatiestructuur’ kun je een duurzame arbeidsorganisatie vergeten!

Met de ‘war for talent’ in het vooruitzicht zijn veel organisaties (en HR-professionals) bezig met thema’s als talentmanagement, duurzame inzetbaarheid, het nieuwe werken, employability, empowerment etc.. Deze interventies/thema’s zijn veelal gericht op het gedrag, de competenties van (individuele) medewerkers, de cultuur en de veranderende rol van het management. Uiteraard zeer belangrijk! Ik ben er echter van overtuigd dat deze inventies vrijwel niets opleveren als je niet tegelijkertijd ook iets aan de organisatiestructuur verandert. Het gedrag van mensen, de mate waarin zij hun competenties kunnen ontwikkelen en de betrokkenheid bij hun werk worden namelijk ook bepaald door de structuur van de organisatie.

Competentiemanagement; pas op dat het niet vervalt in sociale prietpraat!

Competentie- of talentmanagement zijn voor veel organisaties gemeengoed. Op gezette tijden bespreken leidinggevenden en medewerkers hun gedrag, vaardigheden en kennis (competenties/talenten) in relatie tot hun werk, de resultaten en/of het toekomstperspectief. We bespreken de competenties die nog ontwikkeld moeten worden en/of we kijken naar dat waar iemand goed in is. Allemaal prima! Maar is de kans niet groot dat deze gesprekken verzanden in sociale prietpraat?

Sociale prietpraat? Ja, praten over competenties die er wel degelijk toe doen maar waarbij we aan de oppervlakte blijven, omdat we er maar twee of drie keer per jaar over in gesprek gaan. Een gesprek dat zich bovendien in vele gevallen beperkt tot de leidinggevende en de medewerker. En vaak gaat het dan nog om voorbeelden uit de praktijk die recent zijn voorgevallen. Volgens mij missen we zo de kern van de zaak, namelijk wat is de betekenis van de competentie in de context van het team en hoe verhoudt deze competentie zich ten opzichte van de dynamiek waarmee medewerkers dagelijks te maken hebben. Hoe kunnen we dan echt doordringen tot de essentie van een competentie zodanig dat deze ook echt betekenis krijgt in de context van de organisatie, het team? Laat mij dit even verduidelijken aan de hand van de veel gebruikte competentie “samenwerken”.

Het failliet van de jaarlijkse beoordelingscyclus ………..

In mijn ontdekkingsreis naar hoe we duurzaamheid met HR kunnen verbinden, kan ik niet om de jaarlijkse rituele dans, de beoordelingscyclus, heen. Ik denk niet dat veel managers en medewerkers hier naar uitkijken. Een artikel uit HRpraktijk verwijst naar een studie waaruit blijkt dat circa 30% van de medewerkers ontevreden is over het beoordelingsgesprek en dat nog eens 25% zegt dat er geen concrete afspraken worden gemaakt. Met andere woorden, meer dan de helft van deze gesprekken levert niet die positieve energie op die we er met zijn allen van verwachten.

Wij- zij gedrag tussen afdelingen zichtbaar? Wat ontbreekt er dan in de structuur?

In één bedrijf werken drie afdelingen elk aan verschillende projecten al dan niet voor dezelfde klanten. Tot voor kort boerde het bedrijf goed en iedereen, in casu klant, medewerker en management, was tevreden. Meer en meer echter stelt de klant projecten voor waarbij samenwerking tussen afdelingen noodzakelijk is. Dergelijke toenemende eisen van de klant zijn herkenbaar voor veel organisaties.
Het tot nu toe succesvolle bedrijf begint echter te merken dat projecten steeds vaker te laat worden opgeleverd, dat de kosten toenemen en dat er strijd groeit tussen de afdelingen over het toekennen van meerkosten van projecten. Dit geldt met name voor die projecten waarin de afdelingen nauw met elkaar moeten samenwerken. Ook de stress bij de medewerkers neemt toe, wat zich uit in een stijgend verloop en ziekteverzuim.

Talent wordt vaak niet tijdig (h)erkend!

Bij de lectorale rede van Sjiera de Vries, op 16 maart 2012 – Hogeschool Windesheim, wees zij de aanwezigen erop dat talenten die medewerkers hebben vaak niet (h)erkend zijn. Dit illustreerde zij met het filmpje van Joshua Bell. Een wereldberoemde violist die optreedt in een metrostation ergens in de States en door de passanten nauwelijks opgemerkt wordt, terwijl hij prachtig speelt. Bekijk het filmpje eens.

De rituele dans rond competentiemanagement en de hr-cyclus

O ja, ik heb me ook wel bezondigd aan het schrijven van een competentiegroeimodel waarin per competentie een aantal gedragsspiegels te onderscheiden waren van reactief, actief, interactief naar proactief. Op zich maakt zo’n profiel zaken wel inzichtelijk, maar of het hanteren daarvan in de hr-cyclus nou bijdraagt aan mensontwikkeling en in het verlengde daarvan organisatieontwikkeling; dat waag ik te betwijfelen. Wat mij opviel was in de eerste plaats dat medewerkers zichzelf stelselmatig hoger inschatten dan hun leidinggevende.

Duurzaam personeel inzetten en behouden is het credo voor 2011!

Laat ik maar direct met de deur in huis vallen: de huidige manier van werven en selecteren door organisaties is verouderd. De traditionele wijze heeft als minpunt dat het aanwezige potentieel niet uit mensen wordt gehaald. Waarom?

De missing link tussen performance- en competentiemanagement; Business Intelligence for HR

Workshop Nederlandse Vereninging voor Personeelsmanagement en Organisatieontwikkeling op 6 april 2011 in Zwolle

Het minimaliseren van HR-risico’s wordt urgenter gezien demografische ontwikkelingen. Voor organisaties is het daarom belangrijk dat ze expertise