Tag: Coachen

Competentie- of talentmanagement zijn voor veel organisaties gemeengoed. Op gezette tijden bespreken leidinggevenden en medewerkers hun gedrag, vaardigheden en kennis (competenties/talenten) in relatie tot hun werk, de resultaten en/of het toekomstperspectief. We bespreken de competenties die nog ontwikkeld moeten worden en/of we kijken naar dat waar iemand goed in is. Allemaal prima! Maar is de kans niet groot dat deze gesprekken verzanden in sociale prietpraat?

Sociale prietpraat? Ja, praten over competenties die er wel degelijk toe doen maar waarbij we aan de oppervlakte blijven, omdat we er maar twee of drie keer per jaar over in gesprek gaan. Een gesprek dat zich bovendien in vele gevallen beperkt tot de leidinggevende en de medewerker. En vaak gaat het dan nog om voorbeelden uit de praktijk die recent zijn voorgevallen. Volgens mij missen we zo de kern van de zaak, namelijk wat is de betekenis van de competentie in de context van het team en hoe verhoudt deze competentie zich ten opzichte van de dynamiek waarmee medewerkers dagelijks te maken hebben. Hoe kunnen we dan echt doordringen tot de essentie van een competentie zodanig dat deze ook echt betekenis krijgt in de context van de organisatie, het team? Laat mij dit even verduidelijken aan de hand van de veel gebruikte competentie “samenwerken”.

“Wat zijn de drijfveren van jullie medewerkers?” Vervolgens blijft het pijnlijk stil. Na een paar seconden zegt een deelnemer aan de trainingsdag: “Goede vraag; ik heb eigenlijk geen idee.” Het is bijzonder om te merken dat leidinggevenden eigenlijk nauwelijks van hun mensen weten wat de reden is waarom ze elke dag weer op het werk verschijnen. Worden coachgesprekken, of hoe ze per organisatie ook mogen heten, uitgevoerd omdat het bij de gesprekscyclus hoort? Hoe wil je iemand begeleiden in zijn ontwikkeling als je niet eens weet wat hem drijft?

Op veel P&O-agenda’s staan thema’s die te maken hebben met duurzame inzetbaarheid en vitaliteit. Ik erger me aan de term duurzame inzetbaarheid en spreek liever over duurzaam presteren. Ook vind ik de toon erg paternalistisch; we moeten medewerkers duurzaam inzetbaar maken, alsof medewerkers niet duurzaam inzetbaar zijn. Duurzaam presteren is echter wel de uitdaging voor iedere organisatie waarin P&O een sleutelrol kan vervullen. We zullen werk van betekenis moeten creëren zodat medewerkers langer en gemotiveerd aan het werk kunnen blijven en medewerkers hun eigen idealen, motieven en dergelijke, kunnen verbinden aan hun eigen professionaliteit, professionele

“Het thema van de rest van deze middag is: vertragen, vertragen, vertragen en daardoor versnellen!” Ik zit om tafel met een aantal leidinggevenden tijdens een workshop rond coachend leiderschap. De organisatie waar ze werken ziet helder voor zich dat een modern leidinggevende in staat is om op verschillende momenten gedurende de week de medewerkers te coachen conform het 70/20/10-gedachtegoed. Wat mij echter in het ochtendgedeelte van de workshop opviel, was dat de deelnemers een fan zijn van snelheid, efficiëntie en het leveren van hoge kwaliteit. Ze staan continu in de ‘doe-modus’.

In de afgelopen tien jaar dat ik me bezig houd met mens- en organisatieontwikkeling ben ik er diverse keren tegenaan gelopen. Het betreft overigens niet alleen het management board. Er had ook in de titel kunnen staan: managementteam, production manager, DGA, sectorhoofd en noem maar op. Ze hebben er geen idee van hoe groot de invloed van hun dagelijkse doen en laten is op het reilen en zeilen in hun organisatie. Externen worden ingehuurd voor het begeleiden van verandering, verbetering door onderzoek, coaching en/of training. De externe geeft een tijdelijke impuls, heeft tijdelijk een behoorlijke impact en verdwijnt weer uit beeld.

In een evaluatie van onze meerdaagse training: “Kinderopvang: een speelplaats voor diversiteit”, geeft een deelneemster aan dat voor haar het meest waardevol, de handreiking van een 50/50 gesprek is geweest: 50% luisteren en 50% spreken, als je met twee een gesprek voert. ‘t Lijkt zo simpel. Dat is zelfbedrog is de conclusie.
In gesprek met anderen hoort zij zichzelf regelmatig en ergert zich daaraan. “Maar anders is het zo stil.”
Luisteren en stilte als communicatiemiddel: zijn we dat verleerd? Het lijkt zo langzamerhand een nationaal probleem. We kunnen niet meer omgaan met luisteren en dus stil zijn.

Vandaag de dag hoor je erbij wanneer je een eigen coach hebt. Coaching is een blijvertje en geen hype die overwaait. Reden te meer om eens tegen het licht te houden hoe jij als P&O-er/HRM-er het hoogste rendement uit een coachtraject kunt halen voor zowel de coachée en de organisatie.

‘Coachen op Talentontwikkeling’ (intensieve blended learning training)

Talentontwikkeling en coachen van medewerkers zijn een hot item, want het staat bovenaan de lijst van de acht belangrijkste uitdagingen* waar Human Resource managers in de komende jaren voor staan. Het ontwikkelen en behouden van nieuwe en goede medewerkers dient vorm te krijgen – talentmanagement en leiderschapsontwikkeling – naast de aandacht voor balans tussen werk- en privéleven. De driedaagse training ‘Coachen op Talentontwikkeling’ gaat over ‘de concrete invulling’ van deze thema’s op de werkvloer. Bovenstaande vraagstukken komen aan bod met als rode draad coachen als ambacht.