Tag: Carrière

C.   Hoe zouden je medewerkers jou karakteriseren?

M.   Als ik zoiets aan mijn medewerkers vraag, dan vinden ze me heel sociaal en menselijk.

C.   Dat is mooi; hoe uit je dat in de praktijk?

M.   Ze vragen hoe hun weekend was en dat soort dingen.

C.   Dat schept altijd wel een band dat soort vragen. Wat voor studie volgen je parttime verkopers eigenlijk en op welke wijze zet je hun expertise in voor de zaak?

M.   ??? – Oh, euh, ha, ja, goede vraag. Ik weet eigenlijk helemaal niet wat ze studeren.

Merkwaardig toch dat we onderzoeken wat iemand kan, weet en wat de talenten en capaciteiten zijn bij binnenkomst bij een organisatie en als we afscheid van medewerkers nemen

‘We krijgen toch niet nog meer nieuwen?’ Een HRD-professional vertelde me onlangs dat teamleiders dit al zuchtend hadden uitgesproken. Deze organisatie opereert op technisch gebied en groeit als kool, omdat ze gespecialiseerd zijn in een specifieke duurzame techniek. Een inwerkprocedure is afwezig en nieuwe mensen worden eigenlijk in het diepe gegooid. Het is de vraag of iedereen het watertrappelen wel even goed machtig is. Terwijl ik hierover nog mijmerde, moest ik terugdenken aan het volgende.

In mijn blog ‘Adopteer ‘the love boat’ attitude; houd je talent aan boord!’, op de site van Talent Management Nederland stond, kreeg ik een bijzondere reactie. Een arbo-deskundige meldde mij spontaan dat een inwerkprocedure een voorspeller is voor gezondheid en ziekteverzuim. Des te beter de inwerkperiode des

Duurzame inzetbaarheid kun je vergelijken met oversteken op een zebrapad: je verwacht zorgvuldigheid van de ander, zorg echter vooral ook voor jezelf.

In een uitzending over de bankensector wordt een oud-bankmedewerker geïnterviewd die een hoge positie had bekleed. Hij gaf aan verslavingsgevoelig te zijn voor de verleidingen van het geld, de luxe overnachtingen, de puike restaurants en dat het hem nadat hij uit deze wereld was gestapt drie jaar had geduurd om

Wekelijks hoor ik de opmerking: “Ik ben blij dat ik nog een baan heb; het is wel niet mijn droombaan, maar ik kan er prima mijn ei in kwijt.” Hoe realistisch is dit? ‘Zeer’; denk ik.

Stel je eens voor dat je jaar na jaar werkzaam bent in functies waar je voor de volle honderd procent gelukkig bent, waar ten volle gebruik wordt gemaakt van je talenten, waar je steeds weer nieuwe uitdagingen op een presenteerblaadje aangeboden krijgt, zodat jij je verder kunt ontwikkelen. Het werk is interessant en maakt je bestaan zinvol. Je omarmt de kansen rond leermogelijkheden en groei. Je hebt altijd mensen om je heen die je energie geven. Je bent vol (zelf)vertrouwen dat jouw competenties waarde vertegenwoordigen

Vorige week werd ik door drie verschillende gesprekken aan het denken gezet over duurzaamheid. En dan vooral over de vraag hoe je tegenwoordig als werknemer voor een duurzame loopbaan zorgdraagt. Een leidinggevende worstelde met een loopbaanvraag. Een jongeman, twintiger, aan het begin van zijn loopbaan en beschouwd als een talent; vertelde me dat hij dezelfde beroepsrichting had gekozen als zijn vader. Hij

Eind vorig jaar verscheen in een personeelsblad een column van mijn hand over het feit dat Young Professionals in de crisis tijd worden uitgekotst door de gevestigde (lees; oudere) generatie managers. Dit vanwege de arrogantie en de overmaat aan ambitie bij het jeugdige talent. Ik was verbaasd over het feit dat men ons, want ik behoor tot die doelgroep, liever zag gaan dan komen. Je vraagt je dan toch