Tag: Bureaucratie

In mijn vorige blog beschreef ik hoe één mier, die afwijkt van alle afspraken, gewoontes en regels de weg naar de suikerpot kan hervinden. En zo zijn hele volk weer van voedsel kan voorzien. Vandaag het verhaal over hoe één mier in zijn eentje het gehele mierennest kan laten verhuizen. Ook een verhaal van Arjan Postma, auteur van het heerlijke boek ‘Buiten’, in het Radioprogramma Kunststof.

Een mierennest begint altijd op een gunstige plek. Onder een niet al te groot boompje, met voldoende zonlicht om het nest te verwarmen. Zo groeit het nest uit tot de enorme hopen die we vaak in het bos zien liggen. Maar met het groeien van het nest, groeit ook het boompje. En daarmee krijgt het mierennest steeds minder zonlicht, totdat het vrijwel de gehele dag in de schaduw staat. En dat vinden mieren niet prettig. Dus, zo zou je verwachten, ze komen massaal in actie

Een tijd geleden luisterde ik geboeid naar het onvolprezen radio programma Kunststof. Te gast was de ZZP-Boswachter Arjan Postma, (ja, ook daar is het ZZP-schap doorgedrongen) naar aanleiding van het verschijnen van zijn boek ‘Buiten!’. Arjan vertelde enthousiast het ene na het andere prachtige verhaal over dieren. Mij trof in het bijzonder het verhaal van….die ene mier.

Een ochtend van koffiehalen en vluchten naar een vergadering stond mij nader dan het lachen. Als ik zeg dat dit door de computer op het werk werd veroorzaakt, zegt dat waarschijnlijk wel voldoende. Ja, het was weer zover en nee, het waren eens niet haperende systemen. Hoewel? Ik schets.

‘Hebt u wel het juiste nummer gekozen?‘ Mevrouw is ervan overtuigd. Het nummer klopt; hetzelfde als vorig jaar. Het voorjaar komt: de hoogste tijd voor schone dakgoten. ’t Had al veel eerder moeten gebeuren.
Er is wat heen en weer gepraat nodig om mevrouw te overtuigen dat ze met mij niet de juiste vakvrouw op het dak haalt. Ik ben geen expert in schone goten en ik durf al helemaal niet op een dak!

En toch: waarom niet opschoning van (communicatie) geut’n? Een kleine verstopping met grote gevolgen is snel gemaakt. In de afgelopen weken kwam ik toch een paar mooie staaltjes tegen.

Kritisch zijn op je eigen werk, is slechts weinigen gegeven. Slechts zij die hiertoe in staat zijn, kunnen een stap zetten in de juiste richting. De rest blijft doelloos rondjes draaien. Om de hete brij heen, vanzelfsprekend, want wanneer het spannend wordt, is men met de staart tussen de benen er al weer tussenuit geknepen. Rare zaak, vraag om klare taal!