Dienstverlening, service. In de huidige tijd maakt dat nou net het verschil. Zo werd ik onlangs gebeld over een 3-in-1 aanbod. De ongeïnteresseerde wijze waarop het voorgeschreven script werd uitgesproken, maakte dat ik meteen afhaakte. ‘U heeft geen interesse?’ En meteen dacht ik er achter aan: sukkel.
Je bent ze vast weleens tegengekomen; die mensen die weinig zeggen, maar als ze hun mond opendoen, dan luistert iedereen. Op de één of andere manier voelen ze feilloos aan hoe de stilte te gebruiken om hun invloed te maximaliseren en tot uitwisseling te komen van argumenten of informatie die er echt toe doen.
Regelmatig kom ik managers tegen die drie kwartier in een uur praten en ervan uitgaan dat iedereen hen en begrepen heeft en doet wat hen gezegd is. Het bijzondere aan mijn vak is dat ik hoor van de managers wat hun perceptie is over het overbrengen van boodschappen aan de medewerkers. En ik hoor van medewerkers terug hoe zij erover denken.
Er zijn organisaties te over met een enorm potentieel en groeikansen. Wat is de reden dat de er in plaats van een volle bloesempracht slechts ruim voldoende knoppen ontluiken en de volle bloei achterwege blijft? De werving en selectie van het leidinggevend echelon is uiterst zorgvuldig vormgegeven en alle afdelingen doen hun werk goed. Geen wonder ook met leidinggevenden die kunnen aansturen op zowel resultaat als mensgericht zijn. Het buikgevoel blijft en dus is het tijd voor een analyse van de oorzaak.
Waarom lukt het de één wel iets tot stand te brengen en de ander niet? Deze vraag hield me weer eens bezig toen ik onlangs in Buenos Aires aanwezig was bij de prijsuitreiking voor de meest sociale persoon van Argentinie!
De winnaar, Padre Chifri, ken ik goed. Hij is mijn locale partner in Salta in het Noorden van Argentinie en met onze stichting Che Amigo hebben we een
