Tag: Arbeidsmobiliteit

Wat mij raakte tijdens het NVP-symposium Strategie en praktijk rond duurzame inzetbaarheid: groei en ontwikkeling, waren de woorden van Rob Slagmolen (werkzaam bij en VNO NCW en MKB Nederland). Hij vertelde het publiek dat de arbeidsmobiliteit van oudere werknemers, 55+, in Nederland vele malen lager ligt dan in de ons omringende landen. Boven een bepaalde leeftijd veranderen wij dus nauwelijks meer van baan. Nu hebben belanghebbende partijen in ons polderland afgesproken dat gemiddeld net zoveel werknemers van 55 jaar en ouder, over tien jaar – in 2020 dus –, aan het werk zijn als 55-minners (= gelijke arbeidsparticipatie).

En er zijn veel meer traditionele tools, zoals SMART,  die ingezet worden bij ontwikkeltrajecten die keuzeprocessen in een vroeg stadium versmallen doordat er slechts gebruik wordt gemaakt van de linker hersenhelft. Slechts een deel van het spectrum aan mogelijkheden wordt daardoor in beeld gebracht. Wat kunnen organisaties winnen die serieus met het aanwezige potentieel willen omgaan? Wat voor een winst kunnen we als individuen boeken wanneer we de rechter hersenhelft bewuster inzetten?

’Binnenkort beleef ik mijn negende reorganisatie’, verzucht een vriend. ‘Op de langere termijn weet ik niet hoe mijn afdeling eruit komt te zien’, vertelt de leidinggevende. De organisatie van de een is in de loop der tijd gekrompen van 4.500 naar straks 900 medewerkers. De leidinggevende heeft te maken met politieke keuzes op het vlak van Jeugdzorg en AWBZ. Banen veranderen of staan onder druk. Werk, een belangrijk houvast, is niet meer zo vanzelfsprekend. Kijk naar het aantal flexcontracten. Voor jongeren is het soms lastig om ertussen te komen.