Tag: Actief luisteren

Een coachee van mij, die in november vorig jaar een meerdaagse leiderschap bij verandering volgde, vroeg me om aanwezig te zijn bij een tweedaagse op de hei. Zijn concrete feedbackvraag was om hem aan het eind van elk dagdeel feedback te geven op zijn luistervaardigheden. Een maand geleden was een nieuw concept uitgerold dat in het komend kwartaal handen en voeten moet krijgen. De hei-sessie in januari was er om engagement en de ware spirit te kweken; om full speed vooruit te gaan. Bij de start om 09.00 uur vroeg hij hoe iedereen erin zat. Daar gingen we. Welkom in de communicatieve achtbaan. Fasten your seatbelts; it’s gonna be a bumpy ride.

“Wat ik me nu plotseling afvraag; ken ik mijn collega’s eigenlijk wel?”, merkte een deelnemer aan een van mijn trainingen onlangs op. Hij keek daarbij met gefronste wenkbrauwen de kring rond. “Wat weet ik eigenlijk van jullie? Wat weten jullie eigenlijk over mij?” Hij bracht het op uitnodigende doch prikkelende wijze. Als gevolg van zijn opmerking ontstond een bijzonder gesprek. Hoe aandachtig luisteren wij naar elkaar?

Afgelopen week vertelde een vriend me over een situatie op zijn werk die ook hem een beetje raakt. Er is een vacature die, vanwege de spreiding van de organisatie over het hele land, direct is uitgezet. Een directe collega van hem die belangstelling heeft voor de baan is erg boos, omdat hij van mening is dat de vacature eerst intern uitgezet had moeten worden. Nu loopt de sollicitatieprocedure en de eerste gesprekken zijn gevoerd. De boze collega reageert, ondanks het feit dat hij in de procedure is meegenomen, het een en ander af op zijn collega’s. Zijn manager is een eerste gesprekje daarover met hem aangegaan, maar dat heeft tot nu toe niets uitgehaald. De donkere wolken drijven over de afdeling en iedereen heeft last van de negatieve energie die verspreid wordt. Hoe ga je nu met dit soort situaties om?

Na de gemeenteraadsverkiezingen krijgen we nu Europa als thema. Ik stel het me als volgt voor………  In de studio is de sfeer gespannen. Alle lijsttrekkers zijn aanwezig. Dit moet hèt debat worden. Uniek dat ze allemaal ‘ja’ hebben gezegd tegen het voorstel om het, met als het centrale thema: visie op de toekomst, ditmaal compleet anders te doen. Het voorafgaande debat met alle spindoctors en communicatievoorlichters – een zaal vol – werd natuurlijk erg beïnvloed door de uitkomst van een grootschalige enquête, waaruit bleek dat maar liefst 80 % van alle kiezers – ongeacht politieke voorkeur – het helemaal gehad heeft met tegenstellingen als links versus rechts, de saaiheid van de voorspelbaarheid, de steken onder de gordel, de nietszeggende woordenbrij.

In een evaluatie van onze meerdaagse training: “Kinderopvang: een speelplaats voor diversiteit”, geeft een deelneemster aan dat voor haar het meest waardevol, de handreiking van een 50/50 gesprek is geweest: 50% luisteren en 50% spreken, als je met twee een gesprek voert. ‘t Lijkt zo simpel. Dat is zelfbedrog is de conclusie.
In gesprek met anderen hoort zij zichzelf regelmatig en ergert zich daaraan. “Maar anders is het zo stil.”
Luisteren en stilte als communicatiemiddel: zijn we dat verleerd? Het lijkt zo langzamerhand een nationaal probleem. We kunnen niet meer omgaan met luisteren en dus stil zijn.

‘En wat ik onder andere met ze ga doen; ik pak het doelendoosje en daar gaan straks de doelen voor 2013 in.’ Op tafel staat een gebloemd doosje van pak ‘m beet 15x12x9 cm voorzien van een k(l)eurig deksel. Erin liggen stukken gekleurd papier; nu nog onbeschreven. Je blijft je verbazen in mijn vak. ‘Vorig jaar was ik wel wat teleurgesteld waarmee ze kwamen. Nou ja, ze zijn niet gewend om doelen te stellen en dit jaar wil ik echt dat het iets met het werk te maken heeft. Dat er niet weer van die doelen gesteld worden als twee kilo afvallen en de snoeppot op de afdeling minstens een half jaar links laten liggen.’