De gedachte dat duurzame innovatie vooral vrouwen enthousiasmeert, raakt mij en er zit meer dan een kern van waarheid in. Wubbo Ockels heeft dit namelijk onderzocht en weet dat vrouwen meer op de lange termijn gericht zijn dan mannen. Wat is het jammer dat slechts iets meer dan 10.000 vrouwen zich via de website aangemeld hebben bij Ladies First waarin vrouwen een schoon Nederland eisen! Een schoon Nederland in 2050 is toch schitterend?! Ook lees ik dat ze nog dringend sponsors nodig hebben. Hoe komt dat nou? Waarom houden die duurzame diva’s zich op de vlakte? Waarom houden de geldschieters zich op de vlakte?

Afgelopen donderdagavond 8 april was ik te gast bij het evenement van Great Place to Work Institute waarbij de beste werkgevers van Nederland bekend werden gemaakt. In de middag waren de Beste Werkgevers, sociale partners en experts bij elkaar en hebben in werkgroepen het Manifest ‘Goed Werkgeverschap’ opgesteld. Tegen half acht ’s avonds stapte ik binnen bij Bright City in Amsterdam en werd verrast door de positieve lading energie die in de ruimte hing. Ik voelde me, ondanks dat ik werkelijk niemand kende, erg welkom. Waar ligt dat aan?

‘Coachen op Talentontwikkeling’ (intensieve blended learning training)

Talentontwikkeling en coachen van medewerkers zijn een hot item, want het staat bovenaan de lijst van de acht belangrijkste uitdagingen* waar Human Resource managers in de komende jaren voor staan. Het ontwikkelen en behouden van nieuwe en goede medewerkers dient vorm te krijgen – talentmanagement en leiderschapsontwikkeling – naast de aandacht voor balans tussen werk- en privéleven. De driedaagse training ‘Coachen op Talentontwikkeling’ gaat over ‘de concrete invulling’ van deze thema’s op de werkvloer. Bovenstaande vraagstukken komen aan bod met als rode draad coachen als ambacht.

Het is vrijdagmiddag. In de binnenstad ben ik op weg naar een afspraak, een biertje in een kroeg. De jongeman die mijn pad kruist, kijkt verrast:´He Bert, goed dat ik je tegen het lijf loop, ik wilde je al bellen.
Ha Job, je kunt me nog steeds bellen natuurlijk, maar nu we elkaar toch zien…
(gevat als altijd). Waar wilde je me over bellen?
Jij hebt me ooit gecoacht weet je nog, wanneer was dat?
Dat is toch al heel lang geleden, 2005/2006? Hoezo?
Je moet weten, ik ben ontslagen en er wordt gezegd dat ik onvoldoende gedragsverbetering heb laten zien na dat coachingstraject met jou (waarna een pijnlijk verhaal volgt over een totaal onverwachte mededeling).Wacht even, wij hebben toch afrondend een driehoeksgesprek gevoerd destijds. Ik zal het eens nakijken, je hoort van me. Sterkte. Je hoort van me.’

Heeft u weleens dat u ergens op een afdeling binnenloopt en dan het gevoel krijgt dat de muren ogenblikkelijk op u af lijken te komen? Dat je gevoel je meteen zegt dat er iets niet klopt. Maar je weet niet wat er niet klopt. Vaak blijkt dat er binnen zo’n een afdeling mensen op de verkeerde plek zitten. Op een afdeling waar de spanning om te snijden is – en dan  heb ik het niet over de positieve spanning ten tijde van bijvoorbeeld een belangrijke deal – kun je er vanuit gaan dat een aantal daar mensen niet helemaal happy zijn.

Loop door de supermarkt en met een beetje moeite vind je op 90% van de aanwezige producten een houdbaarheidsdatum. De datum tot wanneer de producent de kwaliteit van het product garandeert. Er zit grote variatie in. Verse producten zijn eerder over datum dan een blik bruine bonen. En wie heeft niet regelmatig ergens een pak of een blik staan waarvan de houdbaarheidsdatum al lang verstreken is en de inhoud nog met smaak verorbert wordt?

Mijn collega-bestuurslid van ons voetbalcluppie kijkt me stralend aan en houdt me na deze uitspraak een stuk droge worst voor. Ik heb als voorzitter in de bestuursvergadering verslag gedaan van mijn gesprek met een vrijwilliger, die van ex-vrijwilliger weer vrijwilliger werd. Een rustige man, niet vaak in beeld, maar wel zorgend dat onze financiële huishouding op orde blijft. Heel wat uren spendeert hij eraan. Als donderslag bij heldere hemel kwam zijn e-mail dat hij ‘per direct stopt’.

In deze tijd proberen bedrijven te voldoen aan de hype om maatschappelijk verantwoord of duurzaam te ondernemen. Deze vorm van ondernemen is gericht op de balans van profit, people & planet. Maar ook deze hype gaat natuurlijk weer voorbij, omdat het slechts een ontwikkelingsstap is naar zingevend ondernemen.

Het eerste wat me te binnen schiet bij het begrip duurzaamheid in relatie tot HR-beleid is een bijeenkomst voor een bedrijf, waarbij ik gevraagd was het aanwezige personeel iets te vertellen over interne relaties en omgangsvormen. Ik vertelde over mijn worsteling in de voorbereiding, omdat ik in eerste instantie moest denken aan het verhaal van de man die een congres bezoekt over beleving van seksualiteit.

Eind vorig jaar verscheen in een personeelsblad een column van mijn hand over het feit dat Young Professionals in de crisis tijd worden uitgekotst door de gevestigde (lees; oudere) generatie managers. Dit vanwege de arrogantie en de overmaat aan ambitie bij het jeugdige talent. Ik was verbaasd over het feit dat men ons, want ik behoor tot die doelgroep, liever zag gaan dan komen. Je vraagt je dan toch