Dienstverlening, service. In de huidige tijd maakt dat nou net het verschil. Zo werd ik onlangs gebeld over een 3-in-1 aanbod. De ongeïnteresseerde wijze waarop het voorgeschreven script werd uitgesproken, maakte dat ik meteen afhaakte. ‘U heeft geen interesse?’ En meteen dacht ik er achter aan: sukkel.

Igor heeft promotie gemaakt en is nu regiomanager in het westen van het land. Hij is verantwoordelijk voor twaalf vestigingen in de uitzendbranche. Het is zijn doel om binnen de organisatie nog een stap of twee te maken. Met zijn 38 jaar heeft hij daar – volgens eigen zeggen – ruim de tijd voor. Overigens heeft hij ook laten weten dat hij ‘wil blijven wie hij is’ en zijn gedrag niet aan gaat passen nu hij een nieuwe functie heeft.                                                                 Een ander voorbeeld.                                                                         ‘Daar gaat toch niemand in trappen als ik tijdens een kennismakingsgesprek een verhaal over mezelf ga vertellen!’ En ik kan mijn LinkedIn wel zo gaan aanpassen op de manier zoals dat dan volgens een personal brand moet, maar ik weet zeker dat iedereen daar zo doorheen prikt!’ Aan het woord is Eva. Ze is begin vijftig en op zoek naar ander werk. Via haar vorige werkgever is ze in een van werk naar werk traject geplaatst.

Beiden lijken zich onbewust van het feit dat de nieuwe situatie nieuwe eisen aan hun stelt en dat ze pas

Een keer is toevallig, twee keer valt op en als iets drie keer voorkomt kun je spreken van een patroon. Drie coachingsklanten worstelen stuk voor stuk om uiteenlopende redenen met de vraag hoe zij zich staande houden als gevolg van ingrijpende functieveranderingen. Een van hen maakt de vergelijking met een oude jas. Die jas hangt aan de kapstok en ook al is hij is versleten en sleets, hij past naadloos en voelt zo vertrouwd. Die nieuwe jas die ernaast hangt ziet er op zich goed uit, maar deze schuurt, het is een jas die (nog) niet past.

Zijn wij er voor de regels of zijn de regels er voor ons?

Een paar blauwe ogen kijken vanachter een brilletje de kring rond? Het is opeens muisstil. Deze taal is men duidelijk niet gewend.
“Hm, wat bedoel je precies”, vraagt de projectleider? De man met de blauwe ogen achter het brilletje schraapt zijn keel: “Dit is misschien niet de juiste toonzetting in dit gezelschap en als externe heb ik misschien minder recht van spreken, maar ik sta voor wat ik zeg en zal nu uitleggen waarom.
Drie weken geleden ben ik ‘ingevlogen’ tegen een stevig uurtarief. Er moest vaart in het project waarbij, zoals jullie zeiden, het beschikbare overheidsgeld zo optimaal mogelijk moet worden benut. De werkelijkheid, die ik ervaar, sluit hier in de verste verte niet bij aan….

De meesten van ons werken nauw samen met collega’s die – pak ‘m beet – vertegenwoordigers zijn van drie tot wel vier verschillende generaties. De mogelijkheid op misverstanden door het gedrag van teamleden is hoog. Het is erg gemakkelijk, zie inleiding bij deze blog, om snel een verkeerde indruk te krijgen van de andere generatie.

Deze misverstanden doen zich voor in verschillende werksituaties, maar centreren zich rond een aantal essentiële teamactiviteiten.

Einde van de week. In de auto op weg naar huis met “vrijdagmiddag live” (radio 1) op de achtergrond en met mijn gedachten al in het weekend. Op een gegeven moment werd mijn aandacht toch getrokken door het gesprek op de radio. “Talent op de werkvloer wordt door veel organisaties niet ontdekt en dat is zonde”. Eric Matsers was te gast en trok de vergelijking met talentontwikkeling in de topsport en het bedrijfsleven. Hij stelde dat medewerkers in de weg worden gelopen door het middelmanagement dat vooral elkaar lijkt bezig te houden en verantwoordelijkheid bij mensen wegneemt zonder mensen uit te dagen en het initiatief te nemen.

Op de onlangs gepubliceerde lijst van de meest innovatieve landen, bleek Nederland een paar plaatsen gestegen. Maken we al gebruik van het totale potentieel  aan innovatieve krachten? Het antwoord is: ‘het kan altijd beter’. We zetten deze, in de tijd waarin we de stofwolken van de crisis van onze kleding aan het afkloppen zijn, nog te weinig bewust in.
Daar waar het wel wordt ingezet, groeien organisaties als kool en verdubbelen ze hun omzet jaarlijks. Bij de opening, begin september, van het nieuwe pand van mijn accountant, sprak ik een jongeman van midden twintig die sinds zijn 16e jaar op innovatieve wijze onderneemt in de printwereld. Zowel hij als het accountantskantoor groeien. De laatste door het uitbreiden van de dienstverlening met mediation plus dat ze klantgerichtheid steeds meer invulling geven en ook mij als klant positief verrast.
Daar is durf  en geloof voor nodig, de bereidheid om risico’s te nemen en het vrijmaken van tijd voor innovatie.

Want zeg nou zelf; je kent toch ook de uitspraak dat het eenzaam is aan de top? Bijna altijd wordt er gesproken over leiderschap als een solistische taak. Als er naar voorbeelden van leiders wordt gevraagd, dan volgen steevast grote namen als Nelson Mandela, Moeder Theresa, Neelie Smit, Barack Obama en dergelijke. Allemaal mensen die gedurfde acties uitvoerden en daardoor zo bekend zijn. Hun acties lijken vanuit het individu te zijn voortgekomen. We vergeten dat er een ‘community’

Duurzaam is wat mij betreft geen bijvoeglijke naamwoord en geen dure term voor een nieuw soort leiderschap. Als bedenker van duurzaam leiderschap/‘sustainable leadership’ 8 jaar geleden mag ik achteraf wel zeggen dat de keuze voor deze term niet ideaal was. Allereerst omdat het twee zogenoemde ‘besmette’ termen behelst: ‘duurzaam’ en ‘leiderschap’. Om te beginnen met leiderschap. Heb je weleens gemerkt dat men in Nederland allergisch is voor bazen, voor moeten, voor ‘niet je eigen ding mogen doen’? En hoe goed past ‘duurzaam’ en de 3 of 4P’s bij ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’? Daarnaast nog het woord ‘duur’ in duurzaam!

Met de ‘war for talent’ in het vooruitzicht zijn veel organisaties (en HR-professionals) bezig met thema’s als talentmanagement, duurzame inzetbaarheid, het nieuwe werken, employability, empowerment etc.. Deze interventies/thema’s zijn veelal gericht op het gedrag, de competenties van (individuele) medewerkers, de cultuur en de veranderende rol van het management. Uiteraard zeer belangrijk! Ik ben er echter van overtuigd dat deze inventies vrijwel niets opleveren als je niet tegelijkertijd ook iets aan de organisatiestructuur verandert. Het gedrag van mensen, de mate waarin zij hun competenties kunnen ontwikkelen en de betrokkenheid bij hun werk worden namelijk ook bepaald door de structuur van de organisatie.