Iedere organisatie wil de prestaties verbeteren. Gemotiveerde en betrokken medewerkers die in een flow zitten zijn daarvoor essentieel. Maar wat is er voor nodig om dat in deze tijd te bereiken? Onderzoek toont aan dat zelfvertrouwen, veerkracht, optimisme en hoop (het psychologisch kapitaal) daar invloed op hebben. In 2014 toonde Newman aan
Waarschuwing: LEES DIT NIET! Want dit is een blog die op slordige wijze uit de losse pols geschreven is en de platgetreden paden rond competentiemanagement, SMART doelen stellen, rollenspel oude stijl en andere bloedserieuze constructen rond leren zonder pardon naar de prullenbak verwijst. Sla deze blog over als je hier een aanhanger van bent en gevoelig voor afwijzing van jouw gedachtegoed! Want, wij gaan en de speeltuin en het avonturenpark in waar het experiment de boventoon voert. Fasten your seatbelts; it’s gonna be a bumpy ride!
Een wereld waar in een supersnel tempo alles blijft veranderen, vraagt om mensen die beseffen dat ze aan de bak moeten om interessant te blijven voor werkgevers, opdrachtgevers en klanten. Een ‘leven lang leren’ is een concept dat al jaren bestaat. De komende decennia wordt het echt urgent om daar op individueel niveau systematisch aandacht aan te schenken. Jij wilt toch ook blijven meedoen op de arbeidsmarkt?
Het is belangrijk om zicht te krijgen op welke vaardigheden en kennis in de nabije toekomst nodig is, voordat jouw concurrentie
Om de een of andere reden zijn er mensen die zich om de haverklap aangevallen voelen en dit op een heftige manier uiten. Ik herinner me levendig een issue toen ik op Tae Kwondo zat en er tijdens het sparren iets gebeurde. Een van de heren vroeg zijn sparringpartner om ‘nu’ mee naar buiten te gaan om ‘het’ uit te vechten. De ander deed een stap achteruit en bleef rustig; hij overzag wat er gebeurde en liet zich niet in de energie meetrekken.
De uitdaging zit in het rustig blijven en je bewust zijn van de communicatiestijl die je inzet of het doorbreken van de communicatiestijl waarin de ander je (on)bewust wil meezuigen. Welke belangen heb jij hierbij?
Je kent dat vast wel. Net iets te laat van huis weggaan. De persoon met wie ik een afspraak heb bij een restaurant in mijn woonplaats Dordrecht zie ik naar binnen lopen. Mooi, nog net op tijd. Als ik vervolgens mijn fiets op slot wil zetten, kom ik erachter dat ik in de haast mijn fietssleuteltje ben vergeten.
Wat te doen? De gok nemen en uitgaan van het vertrouwen in de medemens? ’t Is wel een mooie fiets. Snel heen-en-weer terug naar huis? Dat kost me minimaal een kwartier en knoflookadem ruikt nog beter dan mijn okselzweet. En wat te denken van mijn natte rug die zich ongetwijfeld vastzuigt aan de stoelbekleding. Mijn fiets mee naar binnen nemen?
‘Ja, ik heb gereserveerd voor twee’.
Vanaf het begin heb ik me enigszins kritisch opgesteld jegens microfinanciering. Waarom? Omdat het ten onrechte werd gezien als dè oplossing voor het bestrijden van armoede. De gedachte leefde dat microfinanciering armoede uit de wereld zou kunnen helpen. Mohammed Yunus kreeg de Nobel prijs voor het op de kaart zetten van microfinanciering en (toenmalig prinses) Maxima was het sympathieke Nederlands gezicht van microkredieten. Ik zag echter verschillende struikelblokken op deze route naar een wereld zonder armoede. Microfinanciering kon naar mijn mening nooit aan de hoge verwachtingen zou kunnen voldoen en de exponentieel groeiende volumes in microfinanciering waren mijns inziens niet helemaal gegrond.
De uitdagingen in microfinanciering
Het gemiddelde leenbedrag in microfinanciering is een paar honderd euro. Heel typisch gezegd
koopt de micro-ondernemer met behulp van de lening een koe en verkoopt de melk. Voordat de
lening verstrekt wordt dient het microfinancieringsinstituut (MFI) een kredietanalyse te doen op de micro-ondernemer. Maar hoe doe je dat als er geen betrouwbare informatie beschikbaar is? Verder betreffen het veelal korte looptijden en vinden terugbetalingen wekelijks en soms dagelijks plaats. Bij elkaar genomen is het uitgeven en onderhouden van zo’n kleine lening heel duur. De operationele kosten zijn dan ook hoog voor MFIs. Doordat de verschillende MFIs vaak niet met elkaar communiceerden over al die kleine leners was het makkelijk voor mensen om bij verschillende MFIs een lening te verkrijgen. Dit leidde in sommige landen tot (te) grote schulden bij kleine ondernemers die de ene schuld op zich namen om de andere af te betalen. Hier is gelukkig een slag in gemaakt en middels kredietbureaus wordt veel beter bijgehouden of een persoon niet teveel schuld heeft opgebouwd. Aan de andere kant konden de succesvolle micro-ondernemers niet uitgroeien naar een bedrijfje dat ook in staat is om andere mensen aan te nemen. Slechts 5% van de micro-ondernemers groeit door. De potentie wordt gelimiteerd doordat MFI’s geen grotere leningen kunnen verstrekken (bijv ten behoeve van de aanschaf van machines). Ook zijn de looptijden te kort (vaak tot 12 maanden) en de terugbetaalschema’s te strikt (vaak maandelijks), waardoor er niet goed geïnvesteerd kan worden in de groei.
Het grootste probleem dat we echter hebben met microfinanciering als oplossing voor armoede, is dat de aanname wordt gemaakt dat iedereen een ondernemer is. Helaas is het niet zo dat je iedereen geld kan geven en er dan vanuit kan gaan dat ze daar een productieve business mee kunnen draaien waardoor ze zichzelf kunnen voorzien. Mensen hebben vooral een baan en stabiliteit nodig, niet geld om te ondernemen.
Een betere oplossing
Ik geloof in het investeren in sterke MKBs met groeipotentieel. De oprichter(s) van dit soort
bedrijfjes hebben laten zien succesvolle ondernemers te zijn. Door geld te lenen creeren ze banen, vaak voor niet of laag opgeleide mensen. Het financieren van MKBs kan tegen lagere operationele kosten en is veel beter op te schalen dan microfinanciering.
Ik ben mij bewust van de beperkingen van dit model. Om echt uit de negatieve spiraal van armoede te komen heeft men niet alleen een baan nodig, maar ook toegang tot basisbehoeften zoals energie, water, zorg en educatie. Via het online platform Lendahand, waar ik mede-oprichter van ben, kan men tegenwoordig aan zowel MKB-financiering als aan toegang tot basisbehoeften bijdragen terwijl een gezond rendement verdiend wordt. Zo kan je gezinnen bijvoorbeeld helpen solar home systems aan te schaffen. Met het geld wat ze besparen op kerosine kunnen ze vervolgens de lening afbetalen.
Microfinanciering is niet dè oplossing maar wel onderdeel ervan
We zetten het online platform dus in om armoede op meerdere fronten te bestrijden. Het leuke en interessante is dat microfinanciering daar een onderdeel van kan zijn. Een basisbehoefte is namelijk ook toegang tot financiële diensten. Het is voor veel mensen niet mogelijk om te lenen, sparen, pensioen op te bouwen en verzekeringen af te sluiten. En dat zijn producten en diensten die men nodig heeft om de toekomst iets zekerder te maken. Dit wordt ook wel financial inclusion genoemd. Sinds we een aantal jaar geleden Lendahand zijn begonnen is de verwachting t.o.v. microfinanciering een stuk realistischer. Het hoeft niet meer de belofte in te lossen dat het armoede zal laten verdwijnen. Verder heeft zich op financieel-technologisch vlak een aantal interessante ontwikkelingen voorgedaan. Men is steeds beter in staat om via mobiele apps en data de kredietwaardigheid van iemand juist in te schatten of uberhaupt de identiteit van iemand vast te stellen. Ook is het (mobiele) betalingsverkeer in opkomende landen veel efficiënter geworden. Verder zal blockchain technologie interessante mogelijkheden gaan bieden (footnote: zie Billion to Gain). Nu microfinanciering de hype voorbij is kan het een steile leercurve gaan ontwikkelen. En Lendahand wil iedereen de mogelijkheid geven daar onderdeel van te zijn.
—————————————————————————————
Auteur: Koen The
Bio: Koen The is sinds 2014 werkzaam voor Lendahand als CFO en COO. Koen heeft een achtergrond in investment banking in Amsterdam en Londen waar hij voor diverse internationale
investeringsbanken (o.a. Goldman Sachs en Barclays Capital) heeft gewerkt. Zijn expertise omvat onder andere distributie en structurering van vastrentende waarden, derivaten en alternatieve beleggingen. Koen heeft econometrie gestudeerd aan de VU in Amsterdam en zijn MBA behaald aan UC Berkeley op een Fulbright beurs.
Als persoon kun je dat soms zo hebben. Het gevoel dat een probleem je zo beetpakt, dat je als het ware geïdentificeerd raakt met dat vraagstuk. Je wordt het probleem. Aan tafel hoor je:’ Ben je er wel bij? Waar zit je met je gedachten?’ In welke rol zit je aan tafel: als privépersoon of nog in je functierol? Juist omdat werk zoveel vraagt, tenminste dat idee krijg ik als ik mensen spreek over hun werk, is afstandelijke betrokkenheid zo van belang.
Enviu, de ontwikkelaar van innovatieve sociale ondernemingen, lanceert donderdag 22 september haar startup People’s Pension Trust Ghana (PPTG). PPTG ontvangt deze week de langverwachte licentie van de National Pension Regulating Authority Ghana (NPRA). Dit fonds voor micropensioenen speelt in op de groeiende vraag naar een betaalbaar pensioen voor de ouderen in Ghana. Net als in veel andere ontwikkelingslanden zijn pensioenen daar alleen beschikbaar voor ambtenaren en werknemers van grotere bedrijven. Hierdoor vallen veel ouderen terug in armoede zodra ze stoppen met werken.
Samen met haar partners lokaliseerde Enviu het probleem in 2011 en bedacht vervolgens een oplossing in de vorm van een micropensioen fonds. “We zochten een duurzame oplossing voor dit snel groeiende probleem in ontwikkelingslanden”, aldus Stef van Dongen, oprichter van Enviu. In 2012 werd een haalbaarheidsonderzoek gedaan naar de potentie van de ideeën en nu met het verkrijgen van de licentie is People’s Pension Trust Ghana de eerste partij die micropensioen mogelijk maakt in Ghana. “De ambitie is om binnen 5 jaar een half miljoen mensen in Ghana een micropensioen te bieden”, aldus Samuel Waterberg, CEO PPTG “Naast microkrediet en microverzekering miste er nog een lange termijn spaarproduct voor deze doelgroep”
Net als in de westerse landen heeft ook Ghana last van de vergrijzing. Het aandeel 60-plussers zal in de komende veertig jaar verdubbelen: van zeven naar vijftien procent. Zo’n 80% van de totale bevolking werkt in de informele sector en bouwt geen enkel pensioen op. Deze mensen krijgen met armoede te maken, te meer omdat ze niet meer op hun kinderen terug kunnen vallen aangezien die in toenemende mate naar de stad trekken.
Met People’s Pension Trust Ghana kan een pensioen worden opgebouwd door maandelijkse kleine bijdrage van de deelnemers. Hiermee wordt een inkomen gegenereerd voor wanneer het inkomen wegvalt wegens ouderdom, arbeidsongeschiktheid of overlijden. Met zo’n 125 euro sparen per maand kan na 20 jaar maandelijks al zo’n 200 tot 300 euro pensioen worden uitgekeerd. Voor de verkoop van het product wordt gewerkt met zogenaamde pension managers; mensen uit de eigen community die worden opgeleid om mensen over pensioen te vertellen en vragen te beantwoorden. Geld inleggen kan cash, via mobiele betalingen of per bank. Het product wordt verkocht via bestaande groepen zoals spaargroepen, vakbonden, en boeren coöperaties.
Naast People’s Pension Trust in Ghana zorgt People’s Pension Holding (PPH) in Nederland ervoor dat hetzelfde micropensioen-concept ook in andere landen uitgerold kan worden. “Ghana is een eerste stap, onze ambitie is het om binnen 5 jaar dezelfde constructie op te tuigen in nog eens 4 andere landen, met als doel het verdubbelen van de koopkracht van de ouderen die niet meer kunnen werken”, aldus Gerard Bergsma (CEO PPH). “De eerste focus is het bedrijf in Ghana succesvol neer te zetten. Om dat te realiseren zijn we momenteel op zoek naar een investering van 2,5 miljoen euro.”
http://www.enviu.org/work/peoples-pension-holding/
Enviu is een internationale organisatie die bedrijven start gericht op het aanpakken van de grote sociale en ecologische problemen in de wereld. De ondernemingen van Enviu richten zich op het verbeteren van de levenskwaliteit en leefomgeving van grote groepen kwetsbare mensen. Enviu heeft een systematische aanpak ontwikkeld voor innovatie, co-creatie en het opzetten van repliceerbare sociale ondernemingen. In de afgelopen jaren zijn mede door Enviu meer dan 13 sociale ondernemingen opgezet in Sub-Sahara-Afrika, India en Nederland. Enviu is in 2004 door Stef van Dongen opgericht. Inmiddels werken er 25 mensen bij het Rotterdamse bedrijf en zijn er regiokantoren in Nairobi (Kenia), San Francisco (USA) en Bangalore (India). Enviu initieert zelf projecten en neemt opdrachten aan van goede doelen, overheden, stichtingen en vermogende families.
Enviu, ontwikkelaar van innovatieve sociale ondernemingen, opent op donderdag 15 september een nieuw kantoor in San Francisco in de Verenigde Staten. Verschillende van Enviu’s bestaande ondernemingen staan op het punt om op te schalen, of in een nieuwe regio gerepliceerd te worden. Daarmee is het voor Enviu het juiste moment om internationaal uit te breiden.
