‘De gulle lach is weg uit Amsterdam; chagrijnen zijn het allemaal!’ Als ik zo eens op me heen kijk op diverse werkvloeren, dan is dit citaat van Wim Sonneveld  redelijk vaak op zijn plaats. Nu programma’s als de Luizenmoeder en Toren C het zo goed doen, kun je je afvragen hoe dat toch kan. Is het de herkenbaarheid of is het de onderbewuste hang naar wat minder serieus en minder kritische noten om futiliteiten? De hang naar minder administratie, audits, sprints, lean and agile. Wat minder procesmatig en wat meer chaos?

Minder autoruit schade, meer rijplezier en een kleinere CO2 voetprint. Pats, steentje tegen je voorruit! Ai, dat is schrikken. En al snel heb je een flinke barst te pakken.
Tijd voor een nieuwe voorruit. Steenslag is een veelvoorkomende oorzaak van een kapotte autoruit. Alleen al in Nederland worden op jaarbasis miljoenen kilo’s (!) aan autoruiten vervangen. Maar wist jij dat die tegenwoordig voor bijna 100% worden gerecycled?

Het is niet mijn favoriete plek om te zijn. Maar soms moet je er wezen. Ik heb het over het ziekenhuis. Vanmorgen had ik controle bij het Albert Schweitzer ziekenhuis, vanwege een ondergane operatie aan mijn vinger. Gelukkig niets ernstigs en het komt allemaal wel weer goed. Half negen had ik een afspraak. Terwijl ik mijn fiets parkeer zie ik een grote groep mensen op weg naar de ingang. Het lijkt een bedrijf, waar iedere werknemer ’s morgens vroeg de poort in komt voor een dagelijkse portie arbeid.

Stromma Nederland introduceert in het voorjaar van 2018 een Hop on-Hop off busservice in Amsterdam. Twee van de zes dubbeldecks Hop on-Hop off toeristenbussen die Stromma Nederland zal inzetten zijn elektrisch.  Stromma Nederland is daarmee de eerste in Nederland die met dergelijke elektrische toeristenbussen gaat rijden.

 Duurzame innovatie binnen toeristisch aanbod
“Sinds de oprichting van ons bedrijf is duurzame innovatie een van onze pijlers. Wij vinden het belangrijk dat al het moois wat Amsterdam te bieden heeft nog heel lang behouden blijft!”, aldus Peter Duwel, CEO van Stromma Nederland. De vloot van het toeristisch bedrijf bestaat inmiddels al voor een groot deel uit duurzame boten en is vanaf 2025 volledig elektrisch. In 2012 werd Stromma Nederland daarom bekroond met de Gouden Green Key; hét internationale keurmerk voor duurzaam en maatschappelijke verantwoord ondernemen.

Het merendeel van de rozen dat in Nederland verkocht wordt, komt uit Kenia en Ethiopië. Tienduizenden vrouwen die werken in de Oost-Afrikaanse bloemenindustrie krijgen geen leefbaar loon, waardoor ze niet kunnen voorzien in hun primaire levensbehoeften. Dat maakt dat er momenteel geen eerlijke prijs voor rozen wordt betaald. Hivos liet erekenen welk bedrag* gemiddeld nodig is per bosje van 10 rozen in de supermarkt om de Afrikaanse bloemenpluksters een leefbaar loon te kunnen betalen: 13 cent.

“Als we die 13 cent verdelen over alle betrokken schakels in de keten van kwekers, handelaren, supermarkten en consumenten is dat maar een paar cent per schakel. Zo kan een kleine verandering een groot verschil maken” , aldus Caroline Wildeman van Hivos. De meeste mensen weten nog altijd niet dat het bosje rozen dat ze in de supermarkt kopen meestal geen eerlijke prijs heeft. Daarom komt Hivos samen met de Power Flower Girls op voor de rechten van Afrikaanse bloemenpluksters en start rondom Valentijnsdag de campagne ‘Small Change Big Deal’. 

Eenenzestigjarige starter? En dan bedoel ik een starter als een eigen bedrijf starten compleet met KvK-inschrijving en een btw-nummer. Voor me zit Christien Eising en, na enig speurwerk, kwam ik erachter dat er veel meer mensen rond deze leeftijd zijn die gewoonweg starten. Die denken allemaal: ‘fuck you’ ik ga het gewoon doen! De meest bekende is Charles Flint die met IBM startte op zijn 61^e.

Reablement, ofwel een oudere helpen voor zichzelf te zorgen. Dit is een werkwijze die in de Deense ouderenzorg succesvol wordt ingezet. Hoogleraar ouderengeneeskunde Rudi Westendorp ziet in de methode ook een oplossing voor de Nederlandse ouderenzorg. En deze oplossing kan ik goed volgen.

Om te geraken tot wat ge niet weet, moet ge gaan langs de weg van het niet-weten.

Deze uitspraak, toegedicht aan een zekere Juan de la Cruz, kom ik tegen in een boek van de Italiaanse schrijver Sandro Veronesi. Iedereen die dit leest kent dit fenomeen ongetwijfeld vanuit eigen ervaring, zo’n moment dat je weet dat wat je hebt gemaakt of bedacht (nog) niet klopt.

Toegeven

Soms is dat moeilijk om toe te geven. Ben je uren bezig geweest en toch ontbreekt er iets of moet er nog iets, maar wat? Kill your darlings. Zonder die worsteling kan het niet. Het is niet anders. Of het nu gaat om het vormgeven van een project, het concretiseren van een idee, het schrijven van een artikel; zo kan ik nog talloze voorbeelden opsommen.

Het gaat er in de kern om, dat je accepteert dat niet-weten onderdeel uitmaakt van een proces om ergens te komen waarvan je weet dat je het weet. Anders gezegd: niet-weten hoort erbij. Niet-weten doet een beroep op creativiteit, tot het inslaan van andere paden. Eigenlijk leer je vooral als je het niet meer weet.

Competentieprofielen

In competentieprofielen kom je het niet tegen als gewenste kwaliteit. Terwijl ieder die mensenwerk verricht niet-weten toepast en weet dat het werkt. Een gesprek ontspoort. Ik voel dat mijn gesprekspartner ontevreden is over het verloop. Ik weet het even niet meer. Op dat moment kan ik twee dingen doen. Doen alsof mijn neus bloedt en doorgaan op de ingeslagen weg. Ga door op je eigen weg en je wordt nooit ingehaald. Het risico is wel dat ik de ander kwijt raak. De andere mogelijkheid is uitspreken wat me opvalt. Hardop reflecteren, in vaktermen. Het effect van deze interventie is dat het verbinding herstelt en voor opluchting zorgt.

Mijn overtuiging

Natuurlijk is dat niet altijd even gemakkelijk. Ik kan wel twintig redenen noemen om het vooral niet te doen. Mijn kwelduiveltjes als ´dit is niet het geschikte moment, wat denkt zij wel, hier zit hij niet op te wachten´, zorgen voor vermijdingsgedrag. Mijn angst is ten diepste natuurlijk, dat door het uitspreken van dat we me bezighoudt, het gesprek escaleert.

Het tegendeel is waar, zo is mijn stellige overtuiging. Niet benoemen, doorgaan op de ingeslagen weg, zorgt niet alleen dat de ander afdwaalt. Zelf raak je ook de weg kwijt, omdat je eigen gedachten je in beslag nemen. Met als resultaat dat de essentie wordt vermeden. De remedie? Neem je eigen gedachten serieus, volg je intuïtie en je komt uiteindelijk bij de ander.

Iedere organisatie wil de prestaties verbeteren. Gemotiveerde en betrokken medewerkers die in een flow zitten zijn daarvoor essentieel. Maar wat is er voor nodig om dat in deze tijd te bereiken? Onderzoek toont aan dat zelfvertrouwen, veerkracht, optimisme en hoop (het psychologisch kapitaal) daar invloed op hebben. In 2014 toonde Newman aan

Waarschuwing: LEES DIT NIET! Want dit is een blog die op slordige wijze uit de losse pols geschreven is en de platgetreden paden rond competentiemanagement, SMART doelen stellen, rollenspel oude stijl en andere bloedserieuze constructen rond leren zonder pardon naar de prullenbak verwijst. Sla deze blog over als je hier een aanhanger van bent en gevoelig voor afwijzing van jouw gedachtegoed! Want, wij gaan en de speeltuin en het avonturenpark in waar het experiment de boventoon voert. Fasten your seatbelts; it’s gonna be a bumpy ride!