Houd de Kroaat buiten de deur!

Houd de Kroaat buiten de deur!

Vrij verkeer van goederen, diensten, kapitaal én werknemers is de essentie van het ene Europa dat we in een ver verleden zijn begonnen en waarvan Nederland tot op de dag van vandaag de vruchten plukt. Klaarblijkelijk komt die liefde van één kant, want wanneer Kroatië op 1 juli van dit jaar het 28e lid van deze conglomeratie van eeuwigdurende stroperigheid wordt, zijn de inwoners ervan niet welkom om in Nederland de tomaten van de struiken te trekken of de asperges te steken.
Een van de almaar opkomende argumenten dat Europa ‘werkt’, is dat het er sinds de oprichting ervan nooit oorlog is geweest op het grondgebied van de EU. Critici kunnen dit vrijwel direct pareren met: Noord-Ierland, Baskenland en Duitsland en Italië in de jaren 70. Wie positief wil blijven, noemt slechts de Balkan in de jaren 90.
Kort en goed, het is er nu vrede en feitelijk is dat wat telt. Nu is het zaak de Balkan op te stuwen in de vaart der welvarende volkeren, want waar je duurzame vrede wenst, moet je rijkdom brengen. Op die manier is het in Baskenland al bijna 20 jaar vrede. Nu is de tijd aangebroken om de Balkan de pacificeren. Na Slovenië is nu Kroatie aan de beurt: 1 juli staat in de kalender van Brussel al geruime tijd omcirkeld.
Thans is het crisis en dat zal niemand zijn ontgaan. De eenheid van de EU heeft in de ruim 50 jaar van het bestaan ervan niet eerder zo onder druk gestaan. Het Noorden beschuldigt het Zuiden van wanbeleid en vanuit laatstgenoemde streken komen de klachten terug dat men te streng is en zich feitelijk nergens mee te bemoeien heeft. Wat nu één Europa? Het schisma leidt nog verder dan dat. Door de crisis staat de werkgelegenheid ook onder druk in de landen die de EU feitelijk mogelijk maken; de rijke broertjes in het Noorden.
Nu is er in Nederland – voorvechter van het eerste uur – een sociaal-democraat aangesteld als minister van Sociale Zaken en dan zou je verwachten dat deze de goede zaak die Europa voorstaat te zijn zou bevechten tot het bittere end. Niets is minder waar. Werden eerst de Bulgaren en Roemenen aan de grens geweerd om de tomaten te oogsten, nu is de Kroaat een tweederangs arbeider waaraan een welkom wordt ontzegd. Met andere woorden: Nederland gooit de grenzen dicht voor Kroaten omdat het crisis is en er in Nederland een onmogelijk grote werkloosheid heerst.
Dit is niet waarop Europa is gebouwd. Nederland wil dus graag investeren in de Kroatische economie, wil er graag banden mee aanhalen om aldaar munt te slaan uit een zich ontwikkelende samenleving, wil graag vertellen op welke wijze zei recht toepassen, maar owee als het erop aankomt en wij iets moeten delen waarvan wij vinden dat het ons toekomt.

Is het toch weer die VOC-mentaliteit die de boventoon voert.