Soms schreeuwt een veelbesproken artikel om een reactie. Zo ook het vorige week verschenen stuk van Rik Smits voor De Volkskrant; ‘Waarom ik niets geef aan Serious Request’. *
Hallo Rik,
Onlangs las ik het artikel waarin je uitlegt waarom je geen geld geeft aan Serious Request. Het is een lange opsomming geworden van alles wat er volgens jou verkeerd is aan de actie en het doel. Ik vond veel van wat je zei opvallend herkenbaar.
Ik heb verschillende sociale projecten opgezet. Omdat, om iets van de grond te krijgen, naast veel energie meestal ook geld nodig is, ben ik ontzettend dankbaar voor de vele mensen die door de jaren heen een bijdrage hebben gegeven zodat anderen kunnen bouwen, werken, onderwijzen, organiseren, etc. Elke actie die ik tot nu toe gedaan heb heeft me verrassingen opgeleverd van mensen die belangeloos hun hulp en steun aanbieden. Daarnaast heeft elke actie ook kritische opmerkingen opgeleverd. Een aantal van de situaties en de reacties die deze opriepen wil ik je niet onthouden;
Bij een project voor mensen in Nederland; “Waarom Nederland, op andere plekken is er toch veel harder hulp nodig”
Bij een project in het buitenland; “Waarom zo ver weg, in Nederland is er toch ook nog genoeg te doen?
Bij een sportevent voor een goed doel; “Wat heeft dit met sport te maken. Je kunt er wel van alles bijhalen”
Bij een feest met alles erop en eraan; “Ik geef niets, want jullie verspillen het geld”
Bij een eenvoudig feest; “Ik geef niets want jullie maken er niets van”
Bij een project voor kinderen; “Je kunt beter zorgen dat hun ouders kunnen werken en geld verdienen”
Bij een project voor volwassenen; “Je kunt beter zorgen dat hun kinderen een opleiding krijgen.”
Bij een eenvoudig bouwproject; “Hiermee los je de kern van het probleem niet op.”
Bij een meer ingewikkeld project dat aansluit bij de complexe realiteit; “Je maakt het veel te ingewikkeld. Dit snapt de Facebookgeneratie niet.”
Bij één keer vragen; “Je bent er niet meer op teruggekomen, dus het zal wel niet zo belangrijk zijn.”
Bij twee keer vragen; "Je dringt te veel aan. Ik laat me niet pushen.”
Met andere woorden; voor wie zijn geld lekker zelf wil houden is er ALTIJD wel een reden om niet te geven.
Als het niet het project is dan is er altijd nog de eigen economische situatie. De crisis is daarbij een handige vrijbrief; “Ja, ik verdien NU nog wel goed, maar wie garandeert me dat dit volgend jaar nog steeds zo is? Ik kan het me niet permitteren om geld weg te geven.”
Blijkbaar krijgen we bijna alles makkelijker over onze lippen dan de zin “Ik weet heus wel dat andere mensen het vreselijk moeilijk hebben, maar ik vind mijn eigen behoeftes gewoon belangrijker.”
Begrijp me goed Rik, ik ben er helemaal voor dat mensen kritisch nadenken en vind het goed dat er vragen worden gesteld bij initiatieven EN (!!)…. wie wil dat er iets veranderd in de wereld moet ZELF in actie komen!
We hebben niet allemaal de zin en de mogelijkheden om de probleemwijken in te gaan of een project op te zetten en dat hoeft ook niet. Het is juist goed als ieder op zijn eigen manier bijdraagt. De één met tijd en energie, de ander met ideeën en weer een ander met financiële middelen. Zo kunnen we samen fantastische dingen neerzetten.
Ik heb sterk de indruk dat juist de mensen die zo kritisch kunnen vertellen wat niet werkt, zelf vaak weinig ondernemen dat wel werkt. Dus, beste Rik, wil ik je bij deze uitdagen om mijn theorie onderuit te halen met een inspirerend betoog over hoe jij je steentje bijdraagt. Dat lijkt me een stuk leuker om te lezen dan een zuur verhaal dat andermans initiatief saboteert.
Gezien jouw zorg voor de levenskwaliteit van mensen ben je wellicht ook geïnteresseerd in ons scholingsproject voor jonge leiders in de sloppenwijken van Argentinië. We zien je donatie dan ook graag tegemoet op www.cheamigo.nl
Hartelijke groet,
Christien.
Meer lezen? www.christienoudshoorn.me
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>