DE stoel in het gemeentehuis van Westerveld vangt mijn blik en ik vind het daardoor DE stoel.
Een stoel uit één stuk, imposant, robuust, natuurlijk, een blikvanger die zelf ook al veel heeft gezien, getuige de omvang, de leeftijd en de aantekeningen die in al die jaren op DE stoel zijn achtergelaten.
Een stoel om op en in te zitten. Die de maat neemt en iets versterkt van degene die er op of in zit.
Ik zie het wel zitten voor een paar managers die ik ken om zich te nestelen in de stoel.
De voorzitter van de Raad van bestuur van een grote ROC ergens in het midden van het land.
Hij richt zich met verve op vernieuwing. En wel vernieuwing van het meubilair; te beginnen bij de eigen managementlaag. Jammer dat het geld op was toen de klaslokalen van de mbo 2 aan de beurt waren. Foutje, gelukkig mocht men het meubilair dat door de vernieuwingsslag was vrijgekomen daar gebruiken.
Hoe voel jij je in DE stoel, als je als voorzitter van de RvB ooit een keer tot het besef komt dat de kapitein van het schip altijd als laatste aan de beurt hoort te zijn?
De manager uit het oosten van het land. Zij krijgt een verzoek om feedback van één van haar locatieleiders die zoekend is in het vormgeven van haar nieuwe functie. Het antwoord: “Ik heb geen klagen”, kan geruststellen, maar biedt verder weinig houvast.
Wat te denken van de reactie richting de directie, als deze haar vraagt hoe de nieuwe locatieleider van start is gegaan? In hoeverre ben je betrouwbaar en trouw aan jezelf als dan het antwoord is: “Ik ben beslist niet tevreden over haar, ze heeft het nog niet in de vingers!”
De directeur van een assemblagebedrijf met tachtig werknemers, die elke dag zorgt dat hij tijdig, samen met zijn personeel door de poort gaat en klokt om aan te geven dat hij aanwezig is. Daarna over alle afdelingen wandelt om de sfeer te proeven, lief en leed te delen en te genieten van successen en ideeën van zijn mensen. Uit de eerste hand het nieuws hoort en daardoor de rest van de dag met de nieuwst informatie aan het werk.
Niet raar opkijken dat het personeel hem ‘wil eren’ in DE stoel. Dit is ONZE baas!
Wat kan de stoel toevoegen voor degenen die als het ware ‘gespleten’ handelen?
DE stoel kan niet de maat nemen, dat zijn mijn fantasieën. Degenen die verantwoordelijk zijn voor hun eigen handelen en het handelen van hun medewerkers mogen toch in staat geacht worden om zichzelf en anderen de maat te nemen. Een aantal handvatten geven richting.
David Lavinsky heeft ze al opgeschreven:
• Geloof in, vertrouw op je team en deel dit met hen.
• Geef en vraag regelmatig feedback op de prestaties van medewerkers.
• Weet welke behoeften er leven onder medewerkers, luister er naar en respecteer dit
• Spreek regelmatig je waardering uit.
• Hou een helikopterview en laat het postzegelniveau over aan degenen die dit in hun pakket hebben.
• Laat mensen persoonlijk groeien.
• Ontsla mensen als dit nodig blijkt voor de organisatie
Als jij je hiervoor terugtrekt in een of DE stoel, word je in ieder geval niet geregeerd door de waan van de dag en dat komt alles en iedereen ten goede
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Ik ben namelijk van menig dat je je helemaal niet kunt nestelen in deze (overigens schitterende) stoel.
Je moet hard zitten en hard nadenken.
Wel kun je even afgezonderd tot jezelf komen.
En daarom zou ik hem willen lenen.
Het eeuwige te kort aan tijd (of het idee dat we dat hebben) laat ons bij tijd en wijle niet goed nadenken over wat te doen. We nemen beslissingen die alleen op korte termijn even helpen.
De Stoel als inspirerend denkpunt.
Praktisch gezien krijgen we wel een probleempje.
Wie mag er wanneer in, want als De Stoel een keer zijn nut heeft bewezen wordt het dringen!