Hemel of hel? Een kwestie van hersenen trainen!

Christien Oudshoorn is trainer/coach. Op dit moment werkt ze in Argentinie voor de Stichting Che Amigo. Ze heeft een trainingsprogramma ontwikkelt waarin kwetsbare jongeren zelf leren een project in hun community op te starten. Ze verhaalt over haar avonturen en de inzichten die ze daarbij opdoet.

Paradijselijk Sri Lanka
Ik ben net terug uit Sri Lanka, waar ik een 5-daagse leiderschapstraining heb gegeven aan community leaders. Na afloop van de training nodigde een deelnemer mij uit om bij zijn organisatie te komen kijken en dus stapten we samen in de auto. De zon begon net onder te gaan en achter de wuivende palmen kleurde de lucht een beetje rood. Terwijl de golven op het witte strand rolden waren de vissers bezig om hun felgekleurde bootjes en netten op het land te krijgen. De zwoele lucht was vol van de geur van bloemen en kruiden en er klonk een orkest van krekels en vogels…..

Intens gelukkig liet ik het allemaal op mij inwerken tot mijn reisgenoot mij ruw uit mijn mijmeringen wekte door te verzuchten ‘Miss Chris, kon ik maar naar Europa het is een hel hier’.

Groot contrast
Natuurlijk begrijp ik dat het zwaar is om in een land te wonen met zo weinig economische mogelijkheden. Sri Lanka heeft het zwaar met grootmachten als India en China die het land in de tang houden en met de uitbuiting vanuit Dubai en het sekstoerisme uit Europa en Australië…. Natuurlijk. Maar ik voelde me op dat moment zo overduidelijk in het paradijs dat ik moeite moest doen om zijn opmerking te verwerken.

Paradijselijk Nederland
Ik ben geboren in Nederland, een land dat in het grootste deel van de wereld wordt gezien als het ‘paradijs’. Ik ga dagelijks om met Argentijnen die dromen van een land als dat van ons, waar je maar 40 uur of minder hoeft te werken per week, waar de treinen op tijd rijden (5 minuten vertraging = geen vertraging in hun ogen), waar de politie meestal aan de kant van het recht staat en waar alle kinderen naar school gaan alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Dromen…
Veel mensen die ik hier in Nederland spreek vinden net als ik rationeel wel dat we het getroffen hebben met ons land, maar in het dagelijks leven dromen we vaak van mooier weer, meer vrijheid en avontuur en balen we dat we dit jaar geen salarisverhoging krijgen, of dat we ons niet kunnen verzekeren tegen de crisis.

Ik hoef niet per se rijk te zijn, maar…
De laatste week dat ik in Argentinië was ben ik een dag naar een vuilnisbelt geweest waar mensen afval ‘recyclen’. Ze wonen en werken tussen het afval, zoeken daar hun eten en verzamelen petflessen of stukken metaal die ze kunnen verkopen. Ik sprak een vrouw die daar al jaren werkte. Ze zei dat het best wel mee viel en dat ze heus niet per se rijk hoefde te zijn, ze zou alleen zo graag aangepaste werkkleding willen hebben; handschoenen, een mondkapje en verstevigde schoenen, maar dat kon ze niet betalen.
Same, same…but different
Zou het mogelijk zijn, dat zij zich hetzelfde voelt als die jongen die ik een tijdje terug sprak, die klaagde dat hij zo weinig waardering kreeg op zijn werk. Hij zei dat hij echt niet per se rijk hoefde te zijn, maar dat het aan hem vrat dat hij al 3 jaar geen salarisverhoging had gekregen. Hij voelde zich er zelfs ziek van. Eén klein stapje erbij en hij zou zich veel gelukkiger voelen, maar daar wilde zijn baas niet mee instemmen.

Geluk en welvaart
Het is een verwarrende wereld en ik vind het ongelofelijk dat ik de kans krijg om in zo veel verschillende levens mee te kijken. Al jaren ben ik gefascineerd door mensen en wat ons nou echt gelukkig maakt. Ik geloof dat mensen die in hele diepe armoede leven echt wel gemiddeld ongelukkiger zijn dan gemiddelde mensen in Nederland, maar ik zie tegelijkertijd minder verband dan ik ooit dacht. Wat voor de één de hemel lijkt is voor de ander een hel en omgekeerd. Geluk lijkt vooral in ons eigen hoofd te zitten.

Hoe gelukkig sta je afgesteld?
Ik heb net het boek Sociale Intelligentie gelezen waarin neurowetenschapper Daniel Goleman tot dezelfde conclusie komt. Hij heeft onderzoek gedaan naar de verhouding van activiteit die mensen hebben tussen het linker en rechterdeel van hun prefrontale hersengebied. Mensen met een grotere activiteit aan de linkerkant zijn gauw neerslachtig of overstuur, terwijl mensen met meer activiteit aan de rechterkant zich over het algemeen beter voelen. Die verhouding is bij een persoon redelijk constant, onafhankelijk van zijn of haar levensomstandigheden op dat moment. Oftewel….gelukkige mensen zijn relatief gelukkig in goede en in slechte tijden. En ongelukkig mensen kunnen alles mee hebben, maar zich toch slecht voelen.
Om ons beter te voelen kunnen we dus blijkbaar beter onze hersenen trainen dan hard op zoek gaan naar een paradijselijk strand of waardering van de baas.